بند یکصد و سی و هفتم : خطاب به اهل بیان و حکم قبله

يا ملأ البيان اتّقوا الرّحمن ثمّ انظروا ما انزله فی مقام اخر قال انّما القبلة من يظهره اللّه متی ينقلب تنقلب الی ان يستقرّ کذلک نزّل من لدن مالک القدر اذ اراد ذکر هذا المنظر الاکبر تفکّروا يا قوم و لا تکوننّ من الهآئمين * لو تنکرونه باهوآئکم الی ايّة قبلة تتوجّهون يا معشر الغافلين * تفکّروا فی هذه الاية ثمّ انصفوا باللّه لعلّ تجدون لئالئ الاسرار من البحر الّذی تموّج باسمی العزيز المنيع *

O people of the Bayán! Fear ye the Most Merciful and consider what He hath revealed in another passage. He said: “The Qiblih is indeed He Whom God will make manifest; whenever He moveth, it moveth, until He shall come to rest.” Thus was it set down by the Supreme Ordainer when He desired to make mention of this Most Great Beauty. Meditate on this, O people, and be not of them that wander distraught in the wilderness of error. If ye reject Him at the bidding of your idle fancies, where then is the Qiblih to which ye will turn, O assemblage of the heedless? Ponder ye this verse, and judge equitably before God, that haply ye may glean the pearls of mysteries from the ocean that surgeth in My Name, the All-Glorious, the Most High.
ای اهل بیان از خدای رحمن بترسید، و بنگرید به آنچه در مقام اخر نازل شده است (منظور به آثار حضرت باب است که در مورد بشارت به این ظهور آمده است) که میفرمایند قبله ی شما من یظهر الله است. هر جا برود و به هر طرف رو کند، قبله به همان طرف است، تا وقتی که در جایی مستقر شود، اینطور نازل شد از طرف خداوندی که مالک قدر است، زمانی که اراده کرد ذکر این منظر اکبر را، ای مردم، تفکر کنید و از حیرانان و سرگردانان نباشید. اگر با هوای نفس خود منکر شوید آیه ی قبله را، به کجا توجه خواهید کرد، ای گروه غافلین. تفکر کنید در این ایه، و انصاف بدهید در برابر خدا، شاید بیابید گوهر های اسرار را در این دریایی که موج میزند به نام من که عزیز و منیع هستم.