بند یکصد و شصت و یکم : از فعل خداوند نباید سوال کرد

طوبی لمن اقرّ باللّه و اياته و اعترف بانهّ لا يسئل عمّا يفعل هذه کلمة قد جعلها اللّه طراز العقآئد و اصلها و بها يقبل عمل العاملين * اجعلوا هذه الکلمة نصب عيونکم لئلّا تزلّکم اشارات المعرضين *

Blessed is the man that hath acknowledged his belief in God and in His signs, and recognized that “He shall not be asked of His doings”. Such a recognition hath been made by God the ornament of every belief and its very foundation. Upon it must depend the acceptance of every goodly deed. Fasten your eyes upon it, that haply the whisperings of the rebellious may not cause you to slip.
خوشا به حال کسی که به خداوند و آیاتش اقرار کند و اعتراف کند به اینکه از فعل خداوند نباید ایراد گرفت (سوال کرد) این است کلمه ای که خداوند قرار داده است میزان عقاید و اصول و بدین گونه قبول میشود عمل عاملین. این است کلمه ای که بر جلوی چشمان شما قرار گرفته تا اشاراتی که معرضین میکنند سبب تنزل و لغزش شما نشود.