قد حرّمت عليکم ازواج آبائکم انّا نستحيی ان نذکر حکم الغلمان اتّقوا الرّحمن يا ملأ الامکان و لا ترتکبوا ما نهيتم عنه فی اللّوح و لا تکونوا فی هيمآء الشّهوات من الهآئمين *
It is forbidden you to wed your fathers’ wives. We shrink, for very shame, from treating of the subject of boys. Fear ye the Merciful, O peoples of the world! Commit not that which is forbidden you in Our Holy Tablet, and be not of those who rove distractedly in the wilderness of their desires.
“حرام است بر شما زنهای پدرهای شما، ما شرمسار هستیم و حیا میکنیم از اینکه نامی ببریم از مسئله، حرمت آمیزش با غلمان. از خدا بترسید ای مردم عالم، و اموری را مرتکب نشوید که نهی شده است در لوح، نباشید در بیابان شهوات و از نفوس سرگردان. “
حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در لوحی ميفرمايند قوله العزيز:”در خصوص حرمت نکاح پسر بزوجات پدر مرقوم نموده بوديد صراحت اينحکم دليل بر اباحت ديگران نه. مثلاً در قرآن ميفرمايند “حرّمت عليکم الميتة و الدّم و لحم الخنزير.” اين دليل بر آن نيست که خمر حرام نه.” ( مکاتيب سوّم ص ٣٧٠)
جمال اقدس ابهی در کتاب اقدس صفحه۱۹۴می فرمایند که تشریع احکام مربوط به حلّیّت و حرمت نکاح اقارب راجع به بیت العدل اعظم است و حضرت عبدالبهاء می فرمایند : در اقتران هر چه دورتر موافقتر، زیرا بعد نسبت و خویشی بین زوج و زوجه مدار صحّت بنیه بشر و اسباب الفت بین نوع انسانی است.
” قَدْ حُرِّمَ عَلَيْکُمُ الزِّنَا وَاللَّوَاطُ وَالْخَيَانَةُ اَنِ اجْتَنِبُوْا يَا مَعْشَرَ الْمُقْبِلِيْنَ . تَاللّهِ قَدْ خُلِقْتُمْ لِتَطْهِيْرِ الْعَالَمِ عَنْ رِجْسِ الْهَوَی هَذَا مَا يَأمُرُکُمْ بِهِ مُوْلَی الْوَرَی اِنْ اَنْتُمْ مِنَ الْعَارِفِيْنَ . مَنْ يَنْسُبُ نَفْسَهُ اِلَی الرَّحْمنِ وَ يَرْتَکِبُ مَا عَمِلَ بِهِ الشَّيْطَانُ اِنَّهُ لَيْسَ مِنِّي يَشْهَدُ بِذَلِکَ کُلُّ النَّوَاةِ وَ الْحَصَاةِ وَ کُلُّ الْاَشْجَارِ وَ الْاَثْمَارِ وَ عَنْ وَرَائِهَا هَذَا اللِّسَانُ النَّاطِقُ الصَّادِقُ الْاَمِيْنُ “(ص ٩-٢٣٨ گنجينه حدود و احکام و با دو تفاوت در ص ٤-٥١٣ج ٢ امر و خلق )
حضرت ولیّ امراللّه میفرمایند: “هر قدر عشق و محبّت بین دو هم جنس شدید و خالص باشد، اگر به روابط جنسی منجر گردد نادرست و خطا است و اگر گفته شود که این روابط کمال مطلوب عشق و محبّت است چنین ادّعائی عذری است نامقبول. حضرت بهاءاللّه هر نوع انحراف و فساد اخلاقی را به کلّی تحریم فرموده‌اند و نیز رابطه نامشروع بین دو هم جنس را علاوه بر آنکه بر خلاف قانون طبیعت است از انحرافات اخلاقی محسوب فرموده‌اند. ابتلا به چنین بلیّه‌ای ثقلی عظیم بر روح هر فرد با وجدانی تحمیل می کند ، امّا نفوس مبتلا قادرند که با مشاوره و مساعدت اطبّاء و اراده و سعی راسخ و دعا و مناجات بر این ضعف و مشکل فایق آیند .(حکم الغلمان، بند ۱۰۷، ص۱۹۵) همچنین در جایی دیگر منقول است: “همجنس گرایی ، از دید بهائی ، امری مذموم و موجب رنج و عذاب فرد است. هر انسانی که مرتکب آن شده باشد باید از طریق دعا و یا هر وسیله دیگر به این نقیصه فایق آید.”(شوقی افندی ، ۶ اکتبر ۱۹۵۴)
امور جنسی غیرعادی فراوان است. برخی مردم عقیده دارند که همجنس گرایی غیرعادی نیست و باید به افراد اجازه داد تا با یک یا چند نفر با همجنس خود رابطه داشته باشند… ولی بهائیت ، برعکس ، با صراحت اعلام میدارد که همجنس گرایی کاملاً غیرطبیعی است و برای فرد مرتکب مشکل بزرگی است و باید فرد ، چه زن و چه مرد، بر این مشکل فائق آید. تاثیر اجتماعی چنین نگرشی هم بسیار مهم است. هدف اولیه روابط جنسی بقای نسل است. (بیت العدل اعظم، ۱۶ مارس ۱۹۹۲)
بیت العدل اعظم، دستور فرموده اند، وصول نامه ی مورخ ۱۵ دسامبر ۱۹۸۰، آن جناب را، اعلام داریم. در این نامه، شما، راجع به محدودیت های حاکم بر ازدواج با اقارب، سوای موردی که ازدواج با زن پدر را ، ممنوع میسازد، سوال کرده اید، بیت العدل اعظم، همچنین خواسته اند به اطلاع شما برسانیم که آن معهد اعلی، هنوز، موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب، مقتضی نمیدانند، بنابراین، در حال حاضر، تصمیم گیری در این مورد به عهده ی خود نفوس مومنه، محول شده که البته در این مورد، بایستی از قوانین مدنی نیز تبعیت کنند. در این زمینه، همچنین، آداب و رسوم و غالب و جاری در کشورهای مختلف نیز، بایستی، بنحوی که تاثیر و انعکاس منفی و مضر به مصالح امر الهی، نداشته باشد، مورد توجه قرار گیرد.
(مرقومه شریفه صادره از جانب معهد اعلی خطاب به یکی از محافل روحانی ملیه، ۱۵ ژانویه ۱۹۸۱)