«در آثار بهائی خانوادۀ سالم و مستحکم به عنوان محیطی سراسر عشق، سخاوت و همبستگی ترسیم شده است چنانکه حضرت عبدالبهاء توصیف می‌کنند: «حیات عائله (زندگی خانوادگی) باید مثل حیات ملائک آسمان باشد. روحانیت و سرور باشد. اتحاد و اتفاق (همبستگی) باشد… همیشه پر فرح و سرور باشند و سبب سرور قلوب دیگران شوند». زن و شوهر «چون دو مرغ بر شاخسارهای شجر وحدت و یگانگی بسُرایند… برای یکدیگر محبت صمیمی حقیقی داشته باشند»، «دختر و پسر را به نهایت همت تعلیم و تربیت نمایند». چنین خانواده‌هایی نه تنها برای تک تک اعضای خود امنیت و احساس آرامش و سرور فراهم می‌آورند و به استعداد‌ها و توان‌مندی‌های منحصر به فرد هر‌یک از آن‌ها فرصت رشد و بالندگی می‌دهند بلکه «عالم انسان را روشن نمایند.
بهائیان خانواده را در مقام یک واحد انسانی و هستۀ اصلی اجتماعِ بشری، به عنوان کانونی در نظر می‌گیرند که ارزش‌های اخلاقی و توان‌مندی‌های معنوی و انسانی در آن شکل می‌گیرد. …
… در این زمان، نهاد خانواده نیز همانند دیگر موسسات اجتماعی با بحران مواجه است. در بسیاری از جوامع، بشریت به سرعت در حال از دست دادن محیطی است که در آن باید افرادی به عنوان سازندگان تمدنِ همیشه در حال پیشرفت، پرورش یابند. خانواده محیطی است که در آن افکار متعالی می‌توانند پرورش یابند و بدین ترتیب نسل‌هائی تربیت شوند که پیشرفت خود را در سعادت و پیشرفت دیگران بدانند. در چنین زمینه‌ای و با چنین بینشی است که بهائیان در هر کجا که ساکن هستند می‌کوشند با همراهی دیگران به استحکام روابط معنوی‌ای بپردازند که خانواده‌ها را به هم پیوند می‌دهند. آن‌ها در تلاشند تا در عمل فراگیرند چگونه می‌توان فضایی را در خانواده فراهم آورد که برابری زن و مرد را به طور عملی جلوه‌گر می سازد، روابطی محبت‌آمیز و سرشار از احترام بین والدین و فرزندان بر قرار می‌کند، اصول مشورت و تصمیم‌گیری جمعی را تقویت می‌نماید و خانواده را کانون گرمی می‌سازد که نه تنها آرامش و آسایش برای اعضای خود بلکه ترقی، پویایی و عدالت را برای جامعه به ارمغان می‌آورد.
از طریق لینک زیر می‌توانید متن کامل این صفحه را در وب سایت “بهائیان ایران” مطالعه کنید: https://goo.gl/gwPQuw
کانال تلگرام وب سایت بهائیان ایران (https://t.me/bahaisofiran_official)