برشی از مقالات بهائی – مایکل کارلبرگ
رویکردبهائیان به تغییر اجتماعی حاکی از اجتناب از هر گونه کنش تفرقه‌انگیز یا خصومت‌آمیز است. بدیهی است که رهیافت بهائی هر گونه مقاومت یا انقلاب خشونت‌آمیز را رد می‌کند. افزون بر این، جامعه‌ی بهائی، خود را در نظر و عمل با مخالفت خشونت‌پرهیز و نافرمانی مدنی که مشخصه‌ی بسیاری از جنبش‌های اجتماعی و سیاسی قرن بیستم بود، همراه نمی‌بیند.
بهاءالله می‌گوید، “نزاع و جدال را نهی فرمود، نهیاً عظیماً فی الکتاب”. رهیافت بهائیان کاملاً غیرخصمانه یا غیرتقابل‌آمیز است. با تعقیب این رهیافت، بهائیان بعضی از رایج‌ترین مفروضات قرن بیستم را رد می‌کنند. مهم‌ترینِ آنها این عقیده است که وحدت، آرمانی دور از دسترس و تقریباً حاصل‌نشدنی است و تنها زمانی می‌توان به آن پرداخت که بسیاری از اختلاف‌های سیاسی حل شده، نیازهای مادی برآورده شده، و بی‌عدالتی‌ها رفع شده باشند. بهاءالله تصریح می‌کند که عکس این قضیه صادق است. به عقیده‌ی او، بیماری اصلی‌ای که جامعه را مبتلا می‌سازد و امراضی می‌آفریند که آن را فلج می‌کنند، تفرقه‌ی نوع بشر است؛ بشریتی که وجه امتیازش قابلیتی است که برای همکاری دارد و پیشرفتش تاکنون وابسته به میزان وحدتی بوده که در زمان‌ها و جوامع گوناگون به آن دست یافته است.
بهائیان عقیده دارند که راهبردهای ایجاد تغییرات اجتماعیِ پایدار— از جمله راهبردهای غلبه بر ظلم و ستم خشونت‌آمیز— باید به ابعاد مادی و روحانیِ تغییر، از جمله تقلیب قلوبِ ظالمان و مظلومان، توجه کنند. از این رو، راهبردهای تقابل‌آمیزی که گروهی را به مبارزه‌ی خشونت‌آمیز یا غیرخشونت‌آمیز با گروهی دیگر وامی‌دارد، به دگرگونی روحانی و تغییر پایدار نمی‌انجامند. در نتیجه، بهائیان از هر گونه کنش اجتماعی تفرقه‌آمیز، از جمله مشارکت در سازمان‌دهی و مخالفت سیاسی حزبی، دوری می‌گزینند.
رویکرد بهائی به تغییرات اجتماعی بر اساس این آرمان‌ها استوار است:
- تعهد جمعی به وحدت عالم انسانی
- پذیرش ابعاد مادی و روحانی واقعیت انسانی
- دوراندیشی همراه با ایمان، صبر و استقامت
- رد هر گونه کنش اجتماعی یا سیاسیِ خصمانه و تفرقه‌انگیز
- وفاداری و اطاعت از قوانین کشوری که بهائیان در آن به سر می‌برند
- پرورش صفات روحانی و اتکا به قدرت الگوی شخصی
- بنای صلح‌آمیز الگوهای نهادی جایگزین
- جذب مداوم دیگران برای پذیرش داوطلبانه‌ی این الگوهای زندگی فردی و جمعی
- استقامت سازنده در مواجهه با ظلم و ستم
- تعهد به عشق و محبت در واکنش به نفرت و آزار و اذیت
- پذیرش نقش بلا و مصیبت در فرایندهای رشد و توسعه‌ی فردی و جمعی
- و اصل خدمت فعال به دیگران، فارغ از پیشینه یا عقاید آنان، حتی تحت ظلم وستم.
به کانال نگاه نو بپیوندید
نگاهی نو به امری جهانی: @Rethinking