حضرت زین المقربین
سَامِرَة: مؤنَّث (السَّامِر) است، اسم جمع است به معناى شب زنده داران.
فرهنگ لغت عربی فارسی
نبیل اکبر
جناب آقا محمد قائنی، نبیل اکبر – مخاطب لوح حکمت
میرزا حیدر علی اصفهانی
حاج میرزا حیدر علی اصفهانی – مخاطب لوح کلمات فردوسیه
استاد علی اکبر بنّا یزدی
استاد علی اکبر بنّا یزدی – مخاطب لوح تجلّیات
بیت عبود – عودی خمار
کتاب مستطاب اقدس در سال ۱۸۷۳ میلادی (۱۲۹۰ هجری قمری) در بیت عودی خمار، اطاق سمت راست از قلم جمال مبارک – حضرت بهاءالله نازل گشته است.
روضه مبارکه
مقام حضرت بهاءالله شارع دیانت بهائی
اعضای محترم بیت العدل اعظم، آوریل ۱۹۸۳
ردیف بالا از چپ: بورا کاولین، هوشمند فتح اعظم، هوگ چانس، ایان سپمل، دیوید روح
ردیف پایین از چپ: چاربز ولکات، دیوید هافمن، گلنفورد میشل، علی نخجوانی
بشارت نهم
بشارت نهم: باید عاصی در حالتی که از غیر الله خود را فارغ و آزاد مشاهده نماید طلب مغفرت و آمرزش کند. نزد عباد اظهار خطایا و معاصی جایز نه چه که سبب و علّت آمرزش و عفو الهی نبوده و نیست و همچنین این اقرار نزد خلق سبب حقارت و ذلّت است و حقّ جلّ جلاله ذلّت عباد خود را دوست ندارد.
جلوه اي از طوبي هاي حضرت بهاءالله
همراه با مضمون فارسی
دعای طلب مغفرت و آمرزش
بشارت نهم : باید عاصی در حالتیکه از غیرالله خود را فارغ و آزاد مشاهده نماید، طلب مغفرت و آمرزش کند، نزد عباد اظهار خطایا و معاصی جایز نه، چه که سبب و علت آمرزش و عفو الهی نبوده و نیست و همچنین این اقرارنزد خلق سبب حقارت و ذلت است و حق جل جلاله ذلت عباد خود را دوست ندارد. انه هو المشفق الکریم. عاصی باید ما بین خود و خدا، از بحر رحمت، رحمت طلبد و از سماء کرم مغفرت مسئلت کند و عرض نماید :
مناجاة شفا/مناجات شفا
هُوَالشافِی
فَسُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ يا إِلهِي أَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ بِهِ اسْتَقَرَّ جَمالُكَ عَلَى عَرْشِ أَمْرِكَ، وَبِاسْمِكَ الَّذِيْ بِهِ تُبَدِّلُ كُلَّ شَيْءٍ وَتَحْشُرُ كُلَّ شَيْءٍ وَتَسْأَلُ عَنْ كُلِّ شَيْءٍ وَتَجْزِيْ كُلَّ شَيْءٍ وَتَحْفَظُ كُلَّ شَيْءٍ وَتَرْزُقُ كُلِّ شَيْءٍ، وَتَرْفَعُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَنْ تَحْفَظَ هذِهِ الأَمَةَ الَّتِيْ لاذَتْ لِجِنابِكَ وَالْتَجَأَتْ بِمَظْهَرِ نَفْسِكَ وَتَوَكَّلَتْ بِذاتِكَ، فَيا إِلهِي هذِهِ مَرِيضٌ اسْتَظَلَّتْ فِي ظِلِّ شَجَرَةِ شِفائِكَ، وَعَلِيلٌ قَدْ هَرَبَتْ إِلى مَدْيَنِ حِراسَتِكَ، وَسَقِيمٌ أَرادَتْ تَسْنِيمَ مَواهِبِكَ، وَوَجْعانٌ سَرُعَتْ إِلى مَنْبَعِ سَكِينَتِكَ، وَعاصٍ تَوَجَّهَتْ إِلى شَطْرِ غُفْرانِكَ، إِذًا يا إِلهِي وَمَحْبُوبِي فَأَلْبِسْها بِسُلْطانِ عِنايَتِكَ قَمِيصَ بَرْدِكَ وَشِفائِكَ، ثُمَّ أَشْرِبْها مِنْ كَأْسِ رَحْمَتِكَ وَأَلْطافِكَ، ثُمَّ احْفَظْها عَنْ كُلِّ داءٍ وَسَقَمٍ وَوَجَعٍ وَعِلَّةٍ وَعَنْ كُلِّ ما يَكْرَهُهُ رِضاكَ، وَإِنَّكَ أَنْتَ المُقَدَّسُ عَمَّا سِواكَ وَإِنَّكَ أَنْتَ الشَّافِي الكَافِي الحافِظُ الغَفُورُ الرَّحِيمُ.