غیب هویه و ذات احدیّه،مقدس از بروز و ظهور و صعود و نزول و دخول و خروج بوده و متعالی است از وصف هر واصفی و ادراک هر مدرکی.لم یزل در ذات غیب خود بوده و هست و لایزال به کینونت خود مستور از ابصار و انظار خواهد بود.
حضرت بهاءالله
غیب هویّه : ماهیت ناپیدا و پوشیده (ذات الهی و رتبه احدیت خداوندی)
ذات احدیّه : جوهر و حقیقت واحد (مقام توحید الهی)
مقدس : پاک و مبری
بروز : نشان دادن
ظهور : ظاهر شدن
صعود : ارتقاء جستن
نزول : فرود آمدن
دخول : داخل شدن
متعالی : بلند و رفیع تر
وصف : توضیح و شرح
واصفی : وصف کننده و شرح دهنده
مدرکی : صاحب درک و درک کننده
لم یزل : پاینده و همیشه
ذات غیب : جوهر مستور و پنهان
لایزال : پیوسته و دائم
کینونت : هستی – حقیقت – باطن و سرشت
ابصار : چشم ها
انظار : نگاه ها – دیده ها – فکرها و اندیشه ها
و میفرمایند :
مقصود حق جلّ جلاله از خلق در رتبه اولیّه معرفت بوده و هست و چون باب معرفت ذات غیب مکنون مسدود ، نفوس مقدسه را که مظاهر امر و مطالع حکم و مشارق وحی و مهابط علمند از عالم غیب به عرصه شهود فرستاد و امر و نهی و اقبال و عرفان و طاعت و معصیت و کفر و ایمان را به آن هیاکل مقدسه راجع فرمود ولکن در احیان ظهور مظاهر امر اکثر اهل عالم معرض و منکر و غافل و محجوب مشاهده شدند و سبب و علت این حجبات غلیظه علمای عصر بوده اند ، چنانچه هر صاحب بصر در این فقره گواهی داده و می دهد .
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01