در تعالیم بهائی هر فردي شرعاً موظف است كه به شغل يا حرفه اي مشغول باشد زيرا كار و شغل که با روح خدمت انجام شود به تصريح حضرت بهاءالله عبادت است .
كار همراه با روحیه خدمت به دیگران علاوه بر اينكه نفع مي رساند ، بنفسه ارزشمند است زيرا ما را به خدا نزديكتر مي سازد و به ما ياري مي دهد تا فلسفه وجودي خود را در اين عالم درك كنيم . “كل به كسب و تجارت و زراعت مأمورند …واين اعمال كه در كتاب الهي كل به آن مأمورند سبب عزت و علت بركت و ظهورات نعمت بوده و خواهد بود .”
“کل را به صنعت و اقتراف امر نمودیم و از عبادت محسوب داشتیم”
به تبع این حکم نه تنها تکدی گری (گدایی) را مذموم شمرده بلکه لزوم حذف آن از صفحه جامعه را تصریح نموده است.
“پست ترین ناس، نفوسی هستند که بی ثمر در ارض ظاهرند و فی الحقیقه از اموات محسوبند بلکه اموات از آن نفوس معطله مهمله ارجح عندالله مذکور.”
توجّه به حال دیگران در کسب و کار با رعایت اصول اخلاقى در آن که امانت، صداقت، درستى، اعتماد و وفادارى را ترویج می نماید همراه می گردد. در عین حال افراد نباید فعّالیت‌هایشان صرفاً در جهت درآمد سازی و کسب منافع شخصى باشد بلکه باید خدمتى نیز به جامعه ارائه دهند. از آنجائى که خدمت به جامعه بالاترین نوع عبادت محسوب می شود از این رو آن خدمت باید در حدّى بسیار مرغوب و شایسته باشد .
“و اشتغال شما را به کار، نَفس عبادت خداوند قرار دادیم” “عبادت آنست که به عالم انسانى خدمت کنى و به مشکلات مردم رسیدگى کنی”
“اوقات خود را به بطالت و کسالت نگذرانید، به کارى مشغول شوید که خود و دیگران از آن منتفع گردید.”
“بدترین ناس نزد خدا کسانى هستند‌که مى‌نشینند و‌طلب می کنند”
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01