با وجود آنکه عبدالحمید بی نهایت تشدید می نمود و متصّل تأکید در سجن می کرد، لیکن جمال مبارک روحی لاحبائه الفداء در نهایت عزّت و اقتدار…اهالی و ارکان حکومت جمیع می دیدند با وجود این نفسی نَفَسی نمیزد و این از اعظم معجزات جمال مبارک است که مسجون بودند ولی در نهایت حشمت و اقتدار حرکت می کردند. زندان ایوان شد و نفس سجن، باغ جَنان گشت و در این قرون اولی ابدًا وقوع ندارد که شخصی اسیر زندان به قوّت و اقتدار حرکت فرماید و در زیر زنجیر صیت امرالله به فَلَک اثیر رسد و در شرق و غرب فتوحات عظیمه گردد …”
از مقاله ای تحت عنوان ”جلوه هائی از حضرت بهاء الله در آثار حضرت عبدالبهاء” به قلم جناب ایزدی نیا