مریم دختر میرزا کریم و ملک نساء خانم ، عمهء حضرت بهاءالله و خواهر مهد علیا ،حرم و همسر حضرتشان بود.
از قلم معجز شیم جمال اقدس ابهی الواحی به نام و افتخار مریم نازل شده است از جمله با مطلع :
“هو المحزون فی حزنی ، ای مریم مظلومیتم ، مظلومیت اسم اولم را از لوح امکان محو نمود …”
و لوحی دیگر با مطلع :
“هو ، مریما ، عیسی جان به لامکان عروج نمود قفس وجود از طیر محمود خالی ماند و بلبل قدم به صحرای عدم رو نمود و عندلیب الهی در سدره ربانی به خروش آمد …”
زیارت نامه ای نیز پس از صعود مریم به اعزازش نازل شده که حاکی از آن است که وی قبل از اظهار امر جمال مبارک پی به عظمت وجود آن حضرت برده بود .
لوح مریم مشحون است از ذکر بلایا و مصائب و احزانی که بر هیکل اطهر از هر جهت وارد آمده است که مواضیع مطروحه در آن را مختصرا میتوان چنین بیان نمود :
-مظلومیت جمال اقدس ابهی -حب محبوب یکتا
-استقامت جمال کبریا بر بلایا
-شئونات قدرت جمال ابهی و حسد اعداء
-کشف برقع ستر از جمال کبریا -وقایع هجرت جمال مبارک به کوه های کردستان -اطلاق نام و عنوان یوسف بر حضرتشان -مراجعت جمال قدم به بغداد و اوضاع آن زمان بابیان -بعضی نصایح و مواعظ ، از جمله :
- تطهیر قلب از ماسوی الله
- آزاد شدن از تقیید و تقلید
- لزوم توجه به اصل شجره ی ربانیه و غصن سدره عز وحدانیه
- موانست با نفس رحمن
در خاتمه لوح به قرب صعود اشاره کرده و میفرمایند :
“باری این جان و سر را فی ازل الآزال در راه دوست دادیم و هرچه واقع شود بر آن راضی و شاکریم وقتی این سر بر سر سنان بود و وقتی در دست شمر . وقتی در نارم انداختند و وقتی در هوایم معلق آویختند و کذلک فعلوا ابناء المشرکون”
دانلود زیارتنامه مریم به قلم حضرت بهاءالله
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01