دیانت بهائی نیز مانند ادیان سلف، پیروان خود را به زندگی پس از مرگ بشارت می دهد. ولی معتقد بر آن است که جهان بعد، جنبه مادی نداشته، دارای جنبه روحانی است .
” عالم بمجازات و مکافات برپا بهشت و دوزخ را خرد و دانائی تصدیق نموده و مینماید چه که وجوداین دو از برای آن دو لازم. درمقام اول و رتبه اولی بهشت رضای حق است. هر نفسی برضای او فائز شد او از اهل جنت علیا مذکور و محسوب و بعد از عروج روح فائز میشود بانچه که آمه وخامه از ذکرش عاجز است “
در آثار بهائی، اشارات کتب آسمانی سابق بر وجود روز رستاخیز و زنده شدن مردگان و زندگی مادی در جهان بعد، تنها استعاراتی مطابق با درک انسان قرون گذشته در مورد حقیقت جهان روح شمرده می شود.
” انسانی که بصیرت دارد… می یابد که روح انسان، فنائی نداشته و ندارد.”
همچنانکه روح پس از رهایی از تعلق به جسم، کیفیتی غیر مادی و خارج از قید زمان و مکان است، عوالم الهی نیز غیر مادی هستند از این رو، ما نمی توانیم در عالم اجسام، از کیفیت این عوالم آگاه شویم. تنها قادریم از طریق تعالیم پیامبران الهی، به وجود آن پی ببریم و خود را برای زندگی پس از مرگ آماده سازیم.
“روح انسان چون از این خاکدان فانی به جهان رحمانی پرواز نماید، پرده بر افتد و حقایق آشکار گردد. جمیع امور مجهوله، معلوم شود و حقایق مستوره محسوس گردد. ملاحظه نما که انسان در عالم رحم، از گوش، کر بود و از چشم، نابینا و از زبان، لال و از جمیع احساسات، محروم و چون از آن جهان ظلمانی به این عالم روشن و نورانی انتقال نمود، دیده بینا شد و گوش شنوا گشت و زبان گویا گردید. ”
بهشت و جهنم نیز پیرو کیفیت روح، خارج از قید زمان و مکان و تجسّم مادی هستند. در آثار بهائی، بهشت، به کسب رضای خداوند و دوزخ به دوری از فضل پروردگار، تعبیر شده است:
” بهشت رسیدن به رضای الهی است، و آتش ابدی دوزخ، داوری عادلانهء پروردگار”
” مقصود از جنّت، رضای او و دخول در امر او بوده”
تعبیراتی که در ادیان سابق، نسبت به زندگی مادی در جهان پس از مرگ، نعمت های بهشتی و آتش جهنم وجود دارد از دیدگاه بهائی، جنبه تمثیل و استعاره دارد. پر واضح است که برای شخص مومن، هیچ بهشتی بهتر از کسب رضای الهی و بهره مند شدن از فضل و لطف پروردگار وجود ندارد و از سوی دیگر نیز هیچ عذابی بالاتر از دوری از معبود و محروم شدن از فیض الهی نیست .
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01