اين قصيده گرچه بیست بيت بيشتر ندارد ولى در حقیقت از کتاب عظيمى حکايت میکند از خلال ابيات آن جلال و عظمت و حقايق و قوا و خصايص مکنونۀ مودوعه در آثار مقّدسه ای که مقدر بوده در طى چهل سال رسالت حضرت بهاءالله ظاهر شود کاملا مشهود میباشد .
اين شعر مژدۀ نزول قواى روحانى ای را که حضرت بهاءاالله از آنها به مرور نسايم “مشک ختا” ، ظهور ” بحر خفا از موج لقا” ، بلند شدن “نقرۀ ناقور” ، جريان آب زندگانى، ارتفاع “رنّۀ ورقا”، و ظهور “حورى هاهوتى” ياد میکنند اعلام میدارد حضرت بهاءالله در اين منظومۀ لطيف به لسانى فوق العاده زيبا و بديع اين قواى روحانى را به نفس مبارک حضرتشان نسبت میدهند.
مندرجات این قصیده از یک طرف دال بر حیات و ارزش های ادبی و عرفانی کلمات و جملات آن است و از طرف دیگر متنی است که دلالت بر اظهار امر و ارائه مقام مظهر ظهور و اعلان تجلیات یوم الله و توالی فیوضات الهیه میکند . نکته ای که باید بر آن تاکید شود آنکه اهمیت خاص رشح عما بیش از آنکه در صنایع لفظی و وزن و قافیه مندرجه در آن باشد در مواضیع مطروحه و طراوت و حلاوت مقاصد و مضامین و مفاهیم مندرج در آن است .
در این قصیده جمال قدم میخواهند به حقانیت ظهور حضرت اعلی شهادت دهند ، ظهور خود را به ظهور ایشان پیوسته و متحد نمایند و در عین حال تاکید کنند که روح قدسی الهی در سراینده اثر تجلی یافته و همین روح اعظم است که عامل و محرک آن جمال احدیه در انشاء قصیده بوده است.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01