این سفر جلیل در عکا از قلم مبارک حضرت بهاءالله نازل گردیده است که در آن طرازات عالم انسانی را مختصرا چنین بر شمارده اند :
اول معرفت انسان به نفس خویش است و آنچه سبب عزت و ذلت و بلندی و پستی و ثروت و فقر حقیقی او میباشد .
دوم معاشرت با اهل ادیان و پیروان مذاهب با روح و ریحان و صمیمیت است .
سوم حسن خلق است که همه نوع اخلاق مرضیه را در بر میگیرد که طی این فقره خصوصا بر عدل و انصاف تکیه میفرمایند .
چهارم امانت است که به فرموده حضرت بهاءالله باب اعظم از برای راحت و اطمینان خلق و سبب قوام هر امری از امور است .
پنجم حفظ و صیانت مقامات مردم است یعنی رعایت احترام افراد و ارج نهادن حقوق آنان و حرمت اصحاب هنر و دیگران را منظور داشتن است .
ششم لزوم تحصیل علم و دانایی و اطلاع از آنچه در جهان میگذرد است که ضمن آن توجه مخصوص به روزنامه و روزنامه نگاری که میتواند آئنه اوضاع عالم باشد فرموده اند و اصحاب آن را به بی طرفی ، انصاف و حقیقت جوئی و دوری از هوی و هوس امر نمودند .
بعضی از این موارد در الواح دیگر و کتاب اقدس تکرار شده است و نشان از اهمیت آنها دارد مانند امانت ، معاشرت با پیروان همه ادیان و تحصیل علم و دانش.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01