به افتخار میرزا حیدر علی از حواریون حضرت بهاءالله نازل گردیده است .
حضرت بهاءالله در این لوح اهل بهاء را دعوت میکنند که به نیروی بیان ، امر الهی را نصرت کرده و با اعمال پسندیده و اخلاق شایسته مردم را هدایت نمایند و بیان میدارند که مقام انسان به امانت و عفت و عقل و اخلاق بلند میشود و یاد آور میشودند که “خشیه الله” حفظ مبین و حصن متین از برای عموم اهل عالم می باشد .
امرای دولت ، رهبران دیانت و ارباب حکمت را به دین و به تمسک به آن وصیت میکنند و آن را سبب بزرگ از برای نظم جهان معرفی میفرمایند .
عظمت یوم ظهور خویش را اعلان میکنند و پیروان خود را به اتحاد و اتفاق و نصرت امر تشویق می نمایند .
دانایان امم را نصیحت میکنند که از بیگانگی چشم بردارند و به یگانگی ناظر باشند و به اسبابی که سبب راحت و آسایش اهل عالم است تمسک جویند و بیان میفرمایند که اساس نظم عالم بر مجازات و مکافات قرار گرفته است .
انذار میفرمایند که اصلاح مفاسد عصر حاضر تنها با اتحاد احزاب عالم در امور میسر است . تاسیس یک زبان بین المللی را توصیه و تاکید می کنند که باید در ابتدا کودکان را به شرائط دین تعلیم دهند و یادآور میشوند که هر امری از امور اعتدالش محبوب ، چون تجاوز نماید سبب ضر گردد.
انزوا و ریاضات را نهی میکنند که امثال این امور از صلب ظنون و اوهام ظاهر و متولد شده و لایق اصحاب دانش نبوده و نیست و تعلیم میدهند که از انسان باید ثمری پدید آید انسان بی ثمر به فرموده حضرت روح به مثابه شجر بی ثمر است و شجر بی ثمر لایق نار .
مطالب فوق بخشی از مفاهیم مذکور در لوح کلمات فردوسیه است . باشد که دوستان در مطالعاتشان از لعالی مخزونه در آن استخراج نمایند.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01