زمان غروب آفتاب به وقت طهران:
پنج شنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۹، چهارم شهرالعلاء ۱۷۷ بدیع، ساعت ۶:۰۳ بعد از ظهر
هوالابهی
ای طائف حول ضریح مطهّر، حمد کن خدا را که به چنین موهبت الهیّه فائز شدی و به چنین نعمت غیر متناهیه واصل. در مقامی وارد شدی که مطاف ملأ اعلاست و کعبۀ اهل ملکوت ابهی. انوار رحمن از افقش طالع و کواکب اسرار از مطلعش لائح، ترابش عبیر و عنبر است و غبارش در مشام روحانیان مسک اذفر، خطّه اش در جمیع کتب و صحف الهیّه بالأرض المقدّسه مشهور و مرز بومش بالبقعة المبارکه مذکور، اقلیمش وادیِ طویست و قُطرش البقعة البیضاء. جبلش طور سیناست و تلالش مواقع تجلّی ربّ السّموات العُلیٰ، حضرت کلیم الله را وادی اَیمن است و حضرت خلیل الله را ملجأ امن و ملاذ و مأمن. حضرت لوط را رکن شدید است و حضرت یعقوب را موطن مجید، حضرت داوود را محراب عبادتست و حضرت سلیمان را سریر “ربّ هَب لی مُلکاً لاینبغی لأحدٍ مِن بعدی”. حضرت زکریا را مسجد تبتّل و عبودیت است و حضرت یحیی را وادی ملکوت و صحرای بشارت، حضرت روح الله را محلّ تجلّیاتست و حضرت حبیب الله را سبحان الله الّذی اسری . معاهد انبیاست و مشرق انوار آیات ربّه الکبری، مطلع تقدیست و مشکوة انوار ربّ مجید، معهد لقاست و محلّ معراج سیّد “او ادنی”. هر اشراق و ظهوری یا مبدئش از این ارض مبارک است و یا محلّ هجرت آن نیّر مکرّم و یا مُنتهایش راجع به این ارض مقدّسه. این دلائل واضحه و براهین قاطعه اگر چه چون آفتاب روشن و واضح و مبرهن است و کسی را مجال توقّف و گمان و ظنّ نه، چه که صریح الواح و زبر الهی است و نصوص صحف و کتب ربّانی و شایع و شهیر در نزد جمیع طوائف و قبائل کرۀ ارض، لکن چون حق تا امری را ظاهر نفرماید، هرچند مشهورتر از آفتابست و معروف تر از ماه عالمتاب، باز در تحت اَستار است و در خَلفِ پرده مخفی، نه آشکار و چون پرده را حق بردارد، واضح گردد. و الرّوح و البهآء علیک. ع ع
منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء جلد ششم صفحه ۳۲۰
http://www.bahailib.com/pdf/1699.pdf
کانال تلگرام طلوع کرمل (https://t.me/tolo_e_carmel)