«هیچ نوری به نور عدل معادله نمی نماید. آن است سبب نظم عالم و راحت امم.»
حضرت بهاء الله
«…در سطح فردی ، عدالت عبارت از آن نیروی روح انسان است که شخص را قادر می سازد تا حقیقت را از غیر آن باز شناسد. حضرت بهاءالله این حقیقت را تأکید فرموده اند که ” احبّ الاشیاء عندی الانصاف “* زیرا عدالت و انصاف سبب می شود که انسان با چشم خود ببیند نه با چشم دیگران، و خود کشف حقایق نماید نه آنکه به دانسته های اطرافیان متّکی باشد . عدالت ، انصاف در قضاوت را ایجاب میکند و مراعات بیطرفی در رفتار با دیگران را ، و به این ترتیب در زندگانی روزانه مونسی است دائمی ولی سخت گیر .
در سطح گروهی ، عدالت به منزلهء شاخص و از لوازم تصمیم گیری جمعی است ، زیرا تنها وسیله برای حصول وحدت فکر و عمل محسوب می شود . عدالت با آنچه در گذشته بنام عدالت اجراء می شده، یعنی تشویق گرایش به سوی تنبیه و مجازات، تفاوت فاحش دارد. عدالت عملاً این نکته را جلوه گر می سازد که در راه پیشرفت بشریّت، مصالح ومنافع فرد و جامعه به نحو تفکیک ناپذیری به یکدیگر مرتبطند. هرچه بیشتر عدالت وسیلهء راهنمایی در ارتباطات انسانی شود به همان نسبت بیشتر فضا و جوّی برای مشورت و مذاکره فراهم می گردد که می توان انواع امکانات را بی غرضانه و بدون جانبداری بررسی کرد و مسیر مناسبی برای اقدامات مقتضی انتخاب نمود. در چنین جوّی تمایلات دیرینهء توسّل به تزویر و دسته بندی به مراتب کمتر ممکن است در جریان تصمیم گیری مؤثّر واقع شود…..»
«رفاه عالم انسانی صفحات ۶ تا ۷»
لینک زیر متنی از سایت «بهاییان ایران» در مورد «عدالت» می باشد:
عـدالت راه زيبایی است
تـا فــــــردای زيـبــاتـر
عدالت مشــعلی پـر نـور
در شبـــــهای ترس آور
در انـوارش شــود پيــدا
اعـمــــالی پسنــــديـده
به حق خـود شـود راضی
ستـمـــكار و ستـمديــده
عدالت چيست هـر كاری
كـه از عبـدالبــــها ديـدم
هر آن چه داشت می بخشيد
تا يك دل شـود خرسنـد
فقط انصاف كافی نيســت
بايـد خوب و عـادل بـــود
ز نعمت بهترين ها را
همه بخشيد وخوشدل بود
عدالت چيست هـر كاری
كه از عبدالبــــها ديــدم
هر آن چه داشت می بخشيد
تا يك دل شود خرسنـد
شعر زیبای فوق با نام «عدالت» را در فایل صوتی با هم بشنویم.
کانال طلوع کرمل(@Tolo_E_carmel)