حضرت ربّ اعلی در مناجاتی به نکته‌ای لطیف اشاره دارند
که خداوند نفوسی را که مرتکب امور نالایقه می‌شوند به دنیا مشغول می‌سازد که ذکر او را فراموش کنند.
“لو أرَدتَ بِعبدٍ خَیراً تمحو مِن حول فؤادِهِ کُلَّ ذکرٍ و شأنٍ إلّا ذکرک وحده و إن أرَدتَ بعبدٍ بما کسبَت یَدَیه بین یدیک بغیر الحق شرّاً تفتنُهُ بآلاء الدّنیا و الآخرة لیشغل بها و ینسی ذکرک…
(منتخبات آیات از آثار حضرت نقطۀ اولی، ص136)
[مضمون : اگر برای بنده‌ای خیر بخواهی، از دل او هر ذکری و هر شأنی را بزدایی مگر ذکر خودت را و اگر برای بنده‌ای به علّت آن که در حضورت به غیر حق مرتکب شده شرّی بخواهی او را به نعمت‌های این دنیا و آن عالم بیازمایی تا به آنها مشغول شود و ذکر تو از دلش فراموش شود.]
کانال تلگرام برابری حقوقی = عدالت = وحدت (https://t.me/vahdat19)