” بهائیان معتقدند که تعالیم حضرت بهاءالله برای همه افراد بشر است اماهر شخصی باید در پذیرش یا عدم پذیرش آنها آزاد باشد.
اگر مردم عقاید خویش را حفظ نمایند ما نباید با آن بگونه ای متفاوت از اعضاء جامعه بهائی رفتار نمائیم. تبلیغ امرالله بنا بر اصول آثار بهائی تحمیل نظرات بدلیل باور ما به حقانیت آنها و اشتباه بودن سایرین نیست. تبلیغ سهیم نمودن آنچه شخص درباره حضرت بهاءالله می داند با سایرین که نمی دانند و علاقمندند بدانند می باشد. برای مبلغین ضروری است که به سئوالات پاسخ دهند و به غلبه بر موانع کمک نمایند اما فقط اگر شخص مایل به آن باشد– یک متحری بمعنی واقعی. حضرت بهاءالله می فرمایند: “این ندا و این ذکر مخصوص مملکتی و یا مدینه ای نبوده و نیست باید اهل عالم طرا به آنچه نازل شده و ظاهر گشته تمسک نمایند. “(حضرت بهاءالله، منتخبات آثار مبارکه ص69)
دین بهائی که حضرت بهاءالله موجد و مصدر آنست هرگز ادیان سابقه را انکار نمی نماید و هرگز حتی بقدر ذره ای از قدر و نزلتشان نمی کاهد و یا حقیقتشان را دگرگون نمی سازد. بلکه تخفیف مقام انبیا گذشته و تحقیر جاودانی تعالیمشان را بهر نوع که باشد تقبیح می کند. دین بهائی هرگز با جوهر دعوت پیغمبران پیشین مخالفتی ندارد و هرگز نمی خواهد اساس ایمان پیروانشان را متزلزل سازد، بلکه مقصد اصلیش آنست که پیروان هریک از ادیان پیشین از حقایق دین خویش خبری بیشتر گیرند و معرفتی روشنتر یابند. “
حضرت شوقی افندی، نظم جهانی بهائی ص77
@TAarikhll