خشیة اللّه ناس را بمعروف امر و از منکر نهی نماید ” ٠
( ص ٢٤ اصول عقاید بهائیان )
در دیانت بهائی حکم امر به معروف و‌نهی از منکر منسوخ شده و بهائیان از مداخله در تصمیمات شخصی و ایمانی دیگران منع شده اند.
حضرت بهاءالله در این عصر انسانها را از امر به معروف و نهی از منکر کردن دیگران نهی فرمودند و امورات شخصی را واگذار به خود افراد و میزان ایمان شخصی آنها فرمودند.
«سبحان اللّه قلم اعلی در ليالی و ايّام اولياء را به معروف امر فرموده و از منکر نهی. در بعضی الواح اين کلمه عليا نازل :
طوبی از برای نفسی که بشنود و نگويد. اگر نيکوئی از کسی بينند به مکافات قيام کنند. اگر ضرّی مشاهده کنند صبر نمايند و بخدا گذارند. ضرب و شتم و جنگ و جدال و قتل و غارت کار درنده‌های بيشۀ ظلم و نادانی است.
اهل حقّ از جميع آن مقدّس و مبرّا» …
حضرت بهاءالله
امر به معروف و نهی از منکر در واقع برای آگاهسازی جامعه نسبت به فرائض دینی و یا فضائل اخلاقی بوده. ولی در این عصر ارتباطات که در سراسر جهان از لحظه لحظه هم با خبرند لزومی به تذکر و آگاهی رسانی فرد به فرد نسبت به این مسائل نیست. کتب و مطالب دینی و اخلاقی و وجدانی بطور گسترده در اختیار عموم هست و خود افراد شخصا میتوانند مسائل دینی را مطالعه کرده و کسب آگاهی و معلومات کنند.
امر به معروف به نوعی مداخله در تصمیمات فردی و شخصی است که شاید باعث کدورت خاطر شود و حتی با مجادله خاتمه پذیرد. با امر به معروف کردن دیگران در واقع ما در مقام قاضی قرار میگیریم و خوب و بد بودن تصمیمات شخصی دیگران را قضاوت میکنم. همچنین، فرد ناهی به مخاطب این پیام را میرساند که منِ ناهی از شما بهتر میدانیم و درک میکنم. این خود یک حس خودبرتر بینی کاذب در تذکر دهنده ایجاد میکند و یک حس «تحقیر» در مخاطب. این میتواند یک نوع توهین تعبیر شود.
مضاف بر آن مسائل دینی و وجدانی قطعاً به «ایمان» شخصی افراد بستگی دارد و دیانت بهائی آنرا مسئله ای بین افراد و خدای آنها میداند و دیگران را از مداخله در آن برحذر داشته است. این ایمان یعنی میزان اعتقاد افراد به آنچه باور دارند. امر به معروف یعنی ما «به جای خداوند» میزان اعتقادات و ایمان شخصی افراد را اندازه میگیریم. مثلا وقتی به دیگران در مورد حجاب تذکر میدهیم، یعنی بدحجابی را مظهر فساد و بی دینی میدانیم و ایمان مذهبی این افراد را محک میزنیم که قطعاً کاری ناصحیح است.
حضرت عبدالبهاء میفرمایند: «هر انسانی باید اول در فکر تربیت خویش باشد، در فکر این باشد که خودش کامل گردد زیرا اول تربیت نفس خویش لازم است
(اصول دیانت بهایی：صفحه ۳۷)
آثار قلم اعلی(https://t.me/ASAR_QALAM_ALA)