حضرت بهاءالله می فرمایند:
« ولِله خلفَ سُرادق القدس عبادٌ یَظهَرُنَّ فی الارض و ینصُرُنَّ هذاالامرَ و لن یَخافُنَّ من احدٍ ولو یُحاربُنَّ معهم کلُ الخلایق اجمعین. اولئک یقومُنَّ بین السموات و الارض و یذکُرُنَّ اللهَ باعلی ندائِهم و یدعون الناسَ الی صراطِ الله العزیز الحمید.. »
(منتخبات آثار حضرت بهاءالله، فقره ی 129)
(مضمون: برای خداوند پشت پرده های پاکیزه بندگانی است که در زمین ظاهر خواهند شد و این امر را یاری خواهند کرد؛ آنان از هیچ کسی ترسی نخواهند داشت ولو این که همه مردمان به جنگ با آنان برخیزند. آنان بین آسمان ها و زمین قیام خواهند نمود و خداوند را به بلند ترین نداها ذکر خواهند کرد و مردمان را به راه راست خداوند عزیز حمید دعوت خواهند نمود.»
حضرت بهاءالله می فرمایند:
« قل لن ينتهی مرايا القِدم و کذلک مرايا جمالِهم لأنّ فيضَ اللّه لن ينقطعَ و هذا صدقٌ غيرُ مکذوبٍ..»
( منتخبات آثار حضرت بهاءالله، فقره ي 30)
مضمون: بگو مراياي قدم هرگز پايان نخواهند پذيرفت و نيز مراياي جمال آنان؛ زيرا فيض خداوند هرگز قطع نخواهد شد و اين حقيقتي است غير قابل تكذيب…
حضرت بهاء الله در مورد مقام مظاهر الهیه می فرمایند:
“و اينکه در مقام بيان و ذکر، تخصيص داده می شوند به بعضی از اسماء و صفات چنانچه شنيده ايد و می شنويد، نيست مگر برای ادراک عقول ناقصه ضعيفه و إلّا لم يزل و لايزال مقدّس بودهاند از هر اسمی و منزّه خواهند بود از هر وصفی. جواهر اسماء را به ساحت قدسشان راهی نه و لطائف صفات را در ملکوت عزّشان سبيلی نه.”
کتاب مستطاب ایقان ص 23
حضرت بهاءالله درباره حد عرفان نفوس می فرمایند:
“ای سلمان * آنچه عرفا ذکر نموده‌اند جميع در رتبه خلق بوده و خواهد بود چه که نفوس عاليه و افئده مجرَّده هر قدر در سماء علم و عرفان طيران نمايند از رتبه ممکن و ما خلق فی أنفسهم بأنفسهم تجاوز نتوانند نمود * کلّ العرفان من کلّ عارف و کلّ الأذکار من کلّ ذاکر و کلّ الأوصاف من کلّ واصف ينتهی الی ما خلق فی نفسه من تجلی ربّه * و هر نفسی فی الجمله تفکّر نمايد خود تصديق مينمايد باينکه از برای خلق تجاوز از حد خود ممکن نه و کل امثله و عرفان از اوَّل لا اوَّل بخلق او که از مشيّت امکانيَّه بنفسه لنفسه لا من شئ خلق شده راجع * “
مجموعه الواح چاپ مصر ص 143-144
حضرت بهاالله می فرمایند:
اي بندگان ، اگر از بدايع جود و فضلم که در نفس شما وديعه گذارده‌ام مطّلع شويد البتّه از جميع جهات منقطع شده بمعرفت نفس خود که نفس معرفت من است پي بريد و از دون من خود را مستغني بينيد و طمطام عنايت و قمقام مکرمتم را در خود بچشم ظاهر و باطن چون شمس مُشرقه از اسم ابهئيّه ظاهر و مشهود بينيد . اين مقام امنع اقدس را بمشتهيات ظنون و هوي و افکيّات وهم و عمي ضايع مگذاريد
آیات الهی جلد 1 صفحه 108
حضرت بهاء الله در قصیده عز ورقائیه می فرمایند:
ما استقمت بنور‌الغيب فيما صنعة فى نفسک وکذا ضيّعت صنعتى
مضمون: به نور غیب که در تو ودیعه گذاشته شده مهتدی نشدی و اینچنین آیت صنع مرا ضایع نمودی.
تمسّک بحبل الامر فى ظاهر صورة تعرّف بوجه النّور فى باطن غيبة
مضمون: به ریسمان امر الهی در صورت ظاهر آن تمسک کن، به وجه نور در باطن غیبی آن عارف شو.
فاخرق حجاب القرب عنک بلا رمزة فاشهد جمال القدس فيک بلا کشفة
مضمون: حجابی را که مانع قربیت تو شده بدون رمز پاره کن تا جمال قدسی را بدون پرده و حجاب در خود بنگری.
فاسکن فان قواة العرش اضطرب فاصبر لانّ عيون الغيب قد تبکّت
مضمون: سکون و قرار یاب چه که ملا عرش از حال تو مضطربند، شکیبا باش زیرا که عیون اهل غیب بر حال تو گریانند.
و معنى وراء العلم فيک حجبته عاجز عن درکها کلّ عقل منيرة
مضمون: معنایی که وراء علم ظاهری است در تو نهفته شده، این آن حقیقتی است که جمیع عقول منیره از درک آن عاجزند.
لذذ و انس بسرّ القدس سرّة فلا تفش عنها ان تکون امينة
مضمون: به سّر قدس الهی در ضمیر خود موانس شو و بهره گیر، اگر امین هستی از این راز پرده بر
مدار.
لو‌تکشف الغطاء‌عن وجه ما‌شهدته ليفنى الوجود فى طرف قريبة
مضمون: چه که اگر از آنچه مشاهده نموده ای پرده برداری عالم وجود در آنی به فنا خواهد گرایید.
مضمون اشعار مبارکه به نقل از کتاب سفینه عرفان جلد سوم ص 102-103
سفینه عرفان (https://telegram.me/safineherfan)