مجموعه ادعیه و مناجات های حضرت عبدالبهاء
مناجات های نازله از قلم حضرت عبدالبهاء غنای لفظ ، تنوع و علو معانی ، آراستگی و زیبائی و در عین حال خوش آهنگی و موزونی در نثر را به حد کمال می رساند و در بسیاری موارد از مرز کلام ساده فراتر رفته و چون نقاش ماهر تصویر سازی می کند و چون اصحاب موسیقی ، نثر را به حد شعر آهنگ می بخشد. کلام آن سلیس است و به دل می نشیند و شور می انگیزد.
اساس دین نیز تجدید یابد
حضرت عبدالبهاء
« در این قرن نورانی ، جمیع امور تجدید شده ، علوم تجدّد یافته ، فنون جدید پیدا شده ، صنایع جدید ظاهرگشته ، افکارجدیده جلوه نموده ، اکتشافات جدیده پدید شده ، اختراعات جدیده به میان آمده . فی الحقیقه عالم وجود ، عالم جدید گشته لهذا باید اساس دین نیز تجدید یابد …
رسالۀ مدنیه حضرت عبدالبهاء خطاب به ایرانیان
«تعریف تازهای از تجدد وتدین »
حضرت عبدالبهاء در سال 1254 هجری شمسی (1875 میلادی)، به خواست و ارادۀ حضرت بهاءالله و با مهر و عشقی بیپایان، رسالۀ مَدنیه را خطاب به سران و مردم ایران، وطنی که از دوران کودکی به دلیل تبعید از آن دور مانده بودند، به رشتۀ تحریر درآوردند.
رسالۀ مدنیه – حضرت عبدالبهاء
بیت العدل اعظم در پیام 5 آذر 1382 اشاره میکنند:
سفری تاریخی و تاریخ ساز
در فاصلۀ سالهای 1913-1911 میلادی، برای اولین بار یک ایرانی و یک شرقی، نه به عنوان یک مصرف کنندۀ مبهوتِ فرهنگِ غرب، بلکه به عنوان حامل فرهنگ آزادی و صلح و اتّحاد از شرق به غرب سفر میکند و با این سفر، به یکباره، تمامی منطق سرکوبگر اروپامدار و غربمدار را در هم میشکند.
ای خدای پر عطای ذوالمنن
هُواللّه
مناجات به آنچه سزاوار است موفّق کن
هُوالابهی
مناجات ای بزیم یارانمز
هوالابهی
مناجات ای گلرخ ابهی من
ای گلرخ ابهی من