معرفت‌الله
حضرت عبدالبهاء فرمودند، “سبحان‌الله! تعجّب اینجا است که خدا جمیع بشر را به جهت معرفت خود خلق نمود، به جهت محبّت خود خلق نمود، به جهت کمالات عالم انسانی خلق نمود، به جهت حیات ابدیّه خلق نمود، به جهت روحانیت الهی خلق نمود و به جهت نورانیت آسمانی خلق نمود با وجود این بشر از جمع غافل. معرفت هرچیزی را تحرّی می‌نماید جز معرفت‌الله.
آیا با امرالله مبارزه میسّر است؟
حضرت عبدالبها در واکنش به انتشار دو ردّیّه و اتّهامات مندرج در آن به اهل بهاء در لوحی خطاب به جناب ملّا علی اکبر ایادی، معروف به حاجی آخوند، میفرمایند:
اصوات و الحان بدیعه
” اصوات و الحان بدیعه و آهنگ و آوازهای خوش عرضی است که بر هوا عارض میشود ، زیرا صوت یعنی عبارت از تموجات هوائیه است و از تموج هوا اعصاب صماخ گوش متأثّر شود و استماع حاصل گردد .
زنهار زنهار از اینکه نفْسی از دیگری انتقام کشد
” زنهار زنهار از اینکه نفْسی از دیگری انتقام کشد ولو دشمن خونخوار باشد”.
ص ٧١ ج ١ منتخباتی از #مکاتیب ط آمریکا
نفثات روح القدس
عالم انسانی هر قدر ترقّی طبیعی نماید باز محتاج نفثات روح القدس است. قُدما خیلی کوشیدند که بقوّهء عقل اسباب تربیت نفوس فراهم نمایند امّا فلاسفه هر چند تربیت خود و نفوس قلیله نمودند لکن تربیت عمومی نتوانستند. هر قوتی از تربیت فوق العاده عمومی عاجز است مگر قوّهء روح القدس.
نطق حضرت عبدالبهاء در کادوگان گاردن لندن ۱۶ ژانویه ۱۹۱۳
همه اجتماعات باید برای تبلیغ امرالله وانتشار پیام الهی وصیقل روح برای دخول در ملکوت بهاء الله باشد.
بمن نگاه کنید.
نهی از توهین
حضرت_عبدالبها در لوحی خطاب به جناب ابوالفضائل میفرمایند:
“… شما را به جمال قدم قسم می‌دهم کسی را توهین ننمایید و خواری به جهت نفسی مخواهید؛ آنچه نسبت شرک و کفر و الحاد و ضرّ و ضلال و وبال به ما تصریحاً او تلویحاً او ضمناً بدهند ابداً تعرّضی ننمایید و کسی را تفسیق نکنید و شخص معلومی را ولی مدافعه باشد مقاومت و معارضه ننمایید؛ به کمال ملاطفت و محبّت و دوستی و خیرخواهی و دلسوزی رفتار نمایید.
محبت و الفت
“اوّل شرط محبت و الفت تامّ بین اعضاء آن انجمن است که از بیگانگی بیزار گردند و یگانگی حضرت پرورگار آشکار کنند زیرا امواج یک بحرند و قطرات یک نهر. نجوم یک افقند و اشعّه یک شمس. درختان یک بوستانند و گُلهای یک گلستان و اگر وحدت حال و یگانگی بی ملال در میان نیاید آن جمع پریشان گردد و آن انجمن بی سر و سامان .
رنج و درد
روح و روان انسان وقتی که با رنج و درد امتحان میشود ترقی می کند . زمین هر چه بیشتر شخم بخورد بذر کاشته شده در ان بهتر رشد خواهد کرد و محصول بهتری خواهد داد .