حضرت عبدالبهاء یاران را به آرامش و بردباری نصیحت میفرمایند.
《نهی از حزن》
یا حبیبی العزیز، توکَّل عَلی فضلِ مولاکَ و لاتَحزَن مِن شیءٍ و کُن فی جمیعِ الامور صبوراً وقوراً شکوراً سکوناً بِرّاً رَؤوفا هضوماً کظوماً. لأنَّ شأنَ المقرَّبینَ هذا و مَهما تسمَعُ مِن أقوالٍ مختلفةٍ متخالفةٍ ٱنصِت و لاتُجِب إلّا بِما یُلهِمُکَ اللهُ مِن کلامٍ رقیقٍ یَدُلُّ علی فرطِ انکسِارِکَ إلَی الله و شَغَفِکَ بذِکرِالله و ٱشمِئزازِکَ مِن کُلّ کلامٍ یتعلَّقُ بأمورِ الدُّنیا، بل إنّکَ راضٍ مِن کُلِّ الأحبّاء لِنِسبَتِهِم إلَی الله و لاتُحِبُّ أن تسمَعَ مِنهُم إلّا کلاماً یَدُلُّ عَلی کَمالِهِم و ما عَدا ذلکَ إنِّ أُذُنَکَ لاتَسمَعُ و لاتُحِبُّ استِماعَهُ هذا مِمّا یُقَرِّبُکَ إلَی اللهِ و یَجعَلُ تِجارتَتَکَ رابحَةً. إیّاک إیّاکَ أن تَحزنَ
مِن شیءٍ لأنَّ الحُزنُ یُخمِدُ حرارَةَ مَحَبَّتِکَ بَل کُن فَرِحاً بِما أتاکَ اللهُ مِن حُبِّهِ و معرِفَتِهِ و سَوفَ یَفتَحُ عَلَیکَ بابَ البرَکَةِ مِن جمیعِ الجهاتِ و عَلَیک التّحیِّةُ و الثّنآء.
مکاتیب حضرت عبدالبهاء- ص۱۴۲-۱۴۳
مضمون به فارسی:
یار گرانمایۀ من، به فضل مولایت تکّیه کن و از هیچ چیز اندوهگین مباش. در جمیع امور بردبار، باوقار، شاکر، آرام، نیکو، رئوف باش، از مال خویش خرج کن و خشم خود نگه دار. زیرا این است شأن مقرّبین و هر زمان که گفتاری خلاف شنیدی سکوت کن و پاسخ نده مگر آنچه که خدای به تو الهام بخشد از کلامی لطیف که به شدّت فروتنی تو نزد خداوند دلالت کند و به میل و رغبت فراوان تو به ذکر خداوند و بیزاری تو از هر کلامی که به امور دنیا متعلّق است. بل، از جمیع احبّاء راضی هستی زیرا نسبت آنها به خدا است و دوست نداری از آنها غیر از کلامی بشنوی که به کمال آنها دلالت دارد و جز آن را گوش تو نمی‌شنود و دوست ندارد که بشنود. این است آنچه که تو را به خدا نزدیک کند و تجارت تو را پر سود سازد. مبادا مبادا از چیزی محزون شوی. زیرا که حزن حرارت محبّت تو را سرد کند. بلکه همیشه به آنچه خدای از حبّ و عرفانش به تو بخشیده خشنود و مسرور باش. به زودی باب برکت از جمیع جهات به روی تو باز خواهد شد.
الواح و آثار الهی
https://t.me/Alvah_O_Asare_Elahi