: شرفیابی بعضی ازشخصیت های سیاسی وعلمی به حضورحضرت عبدالبهاء درسفرغرب .
1) درروز آخر اقامت حضرت عبدالبهاء در واشنکتن آمریکا در28 آوریل 1912
ازجمله افرادی که مشرف شدند وبه منزل مبارک آمدند ، سفیرانگلیس بود و در ساحت اقدس بی نهایت خاضع وهمچنین نفوس سائره ازاحباء ومبتدی ها تا عصر ساعت 5/5 وقت حرکت حاضربودند .
( نک : بدایع الاثارج 1 ص 57 . محمود زرقانی )
2) تشرّف سفیرعثمانی ضیاء پاشا درماه آوریل 1912 وضیافت شام ایشان ، ابتداء حضرت عبدالبهاء درباره تاثیر کلام مظاهرامرالله وقوهء عظیمه فائقهء انبیاء نطق فرمودند وسپس سفیرعثمانی متنی که به ترکی نوشته شده بود خوانده وتقدیم حضورمبارک نمود .
دراین خطابه حضرت عبدالبهاء را فریدعصرنامیدند ودعای ازدیاد عمر را برای ایشان آرزو نمودند…
( نک : یادداشت هائی درباره حضرت عبدالبهاء .تالیف شهید مجید جناب هوشنگ محمودی . ص 170 )
3) شرفیابی گراهام بل : آن شخص جلیل مخترع تلیفون و رئیس هیئت علمیه بود و پیرمرد بسیارخلیق وظریفی که یوم قبل به منزل مبارک آمده مشرّف شد و رجا نمود که درمجمع علمی آن ها تشریف فرما شوند وآن هیئت را ممنون و سرافراز فرمایند .
… پس ازگفتگوی یک دونفر، مسترِ بل خواهش بیان مقدّمه ای ازتاریخ این امر ازجناب علیقلی خان سفیرایران نمود.پس ازآن رجای نطق مبارک کرد . وازتشریف فرمائی مبارک ستایش نمود .لهذاازلسان اطهر مقدّمه ای ازذکرحسن اخلاق وادب حضرات وبعد شرحی ازفضائل علم وعظمت این عصر وارتباط نوع انسانی وذکر ظهور بدیع صادر وجاری .
مستربل بی نهایت شادمان شده برخاست واظهارممنونیت وتشکر ازبیانات صادره ازفم عنایت نمود .
4) شرفیابی « پن شو» یکی از وزرای کابینه آمریکا که حضرت عبالبهاء و همراهان را به محل ییلاقی خود دعوت کرد .
5) شرفیابی کاشف قطب شمال ، سّرادمیرال پری . دراین مهمانی به ادمیرال فرمودند : امیدوارم مجهولات عالم ملکوت را معلوم کنی .
5) جناب محمود زرقانی درنهایت اختصار دربدایع الاثار با یک جمله کوتاه دربارهء ملاقات مهم 25 آپریل 1912 حضرت عبدالبهاء مرقوم داشته اند :
« … آن ایّام نفوس بسیار مجلّل تشرّف حاصل می نمودند ، حتی مستر « روزولت » رئیس جمهور ، مخصوص مشرّف وبه نهایت خضوع موفّق شد .
( نک: بدایع الاثار ج 1 ص 53 چاپ بمبئی 1914 )
توضیح این که این شخص بیست وششمین رئیس جمهور آمریکاست که از سال 1901 تا 1909 میلادی رئیس جمهور آمریکا بوده است وهنگام تشرف دارای این سمت نبوده است .
( نک: یادداشتهائی درباره حضرت عبدالبهاء ص 170 )