بیانی از حضرت بهاءالله درباره ی برخی احکام
حضرت بهاءالله در (کتاب اقتدارات، 29) می فرمایند:
آن جناب دیده و می دانند آنچه از قلم اعلی در زبر و الواح نازل شده، فساد ونزاع و جدال ممنوع و همچنین امر نمودیم به قرائت کتب قوم، جمیع این امور عنایتی است بزرگ از برای عباد چه که از قبل ممنوع بودند و به جهاد مأمور، استعمال لباس اجنبیه و ملاحظه کتب آن قوم از قبل ممنوع و آثار منع در کتب موجود و مشهود ولکن در این ظهور اعظم سدّ منع برداشته شد و به جای آن حریت عطا و عنایت گشت . انشاءالله آن جناب به فتح مدائن قلوب به روح و ریحان موید شوند و به انتشار آثار به حکمت و بیان موفق.
نهی از اعتراف گناه نزد خلق
روحانیّون در هر مذهب چنین می نمایند و بسیاری از مردمان نیز چنین می دانند که اولیای دین راهنمای مؤمنین در امور آئین خویشند و نزدیکی بیشتر با آفریننده جهان دارند اینست که عامّه مردم غالباً به آنان توجّه کرده برای رفع حاجات خویش از روحانیّون و زاهدان وغیره یا تقاضای دعا می کنند و یا توسّط ایشان برای آمرزش گناهان خویش شفاعت می جویند.
حجّ
۱ – حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند:
قَدْ حَکَمَ اللّهُ لِمَن ِاسْتَطاعَ مِنْکُمْ حَجَّ الْبَيْتِ دُونَ النِسَاء عَفَا اللّهُ عَنْهُنَّ رَحْمَةً مِنْ عِندِهِ اِنَّهُ لَهُوَ
اَلْمُعْطِی الْوَهّابُ. (K – ۳۲)
حقوق الله
حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند:
۱ – وَ الَّذی تَمَلَّکَ مِئَةَ مِثْقَالٍ مِنَ الذّهَبِ فَتِسْعَةَ عَشَرَ مِثْقَالاً للّه فَاطِرِ الْاَرْضِ وَ السّمَاء اِيّاکُمْ يَا قَوْمُ اَنْ تَمْنَعُوْا اَنْفُسَکُم عَنْ هَذَا الفَضْلَ الْعَظِيَمِ قَدْ
اَمَرْنَاکُمْ بَهَذَا بَعْدَ اِذْ کُنّا غَنِيّاً عَنْکُمْ وَ عَنْ کُلِّ مَنْ فِی السّمواتِ وَ الْاَرَضِيْنَ. اِنَّ فِي ذَلِکَ لَحِکَمٌ وَ مَصَالح لَمْ يُحِطْ بِهَا عِلْمُ اَحَدٍ اِلّا اللّهُ العَالِمُ الْخَبِيْرُ. قُلْ بِذَلِکَ اَرَادَ تَطْهِيْرَ اَمْوالِکُمْ وَ تَقَرّبُکُمْ اِلَی مَقَاماتٍ لَا يُدْرِکُهَا اِلّا مَنْ شَاءَ اللّهُ اِنّهُ لَهُوَ الْفَضّالُ الْعَزيزُ الْکَريمُ. يَا قوْمُ لا تَخُوْنوْا فِي حُقُوقِ اللّهِ وَ لا تُصَرِّفُوا فِيْهَا اِلّا بَعْدَ اِذْتِهِ کَذَلِکَ قُضِی الْاَمْرُ فِی الْاَلْوَاحِ وَ فِي هَذاَ اللّوحِ الْمَنِيْعِ. مَنْ خَانَ اللّهَ يُخَانُ بِالْعَدْلِ وَ الّذِي عَمِلَ بِمَا اُمِرَ يُنْزَلُ () عَلَيْهِ الْبَرَکَةُ مِنْ سَمَاءِ عَطَاءِ رَبّهِ الفَيّاضِ الْمُعْطِی الْبَاذِلِ الْقَدِيْمِ. اِنّهُ اَرَادَ لَکُمْ مَا لَا تَعرِفُونَهُ الْيَوْمَ سَوْفَ يَعْرِفُهُ الْقَوْمُ اِذَا طَارَتِ الْاَرْوَاحُ وَ طُوِيَتْ زَرَابی الْاَفْرَاحِ کَذَلِکَ يُذَکّرُکُمْ مَنْ عِنْدَهُ لَوْحٌ حَفِيْظٌ ” ٠ و يا ” يَنْزِلُ ” ٠() (۹۷ K)
باب بیست و هفتم – بیان مبارک در باره خوردن گوشت
سئوال از خوردن گوشت نمودند فرمودند: خدا بر حسب ایجاد برای هر ذی روحی رزقی معین کرده طیور را منقار داده تا دانه را غذای خود نمایند و حیوانات مثل گاو و گوسفند را دندان مانند داس خلق کرده تا علف خوار باشند اما حیوانات درنده را چنگال و انیاب داده که شکار نمایند زیرا نمی توانند علف خوار باشند. گوشت غذای آنهاست ولکن خوراک انسان گوشت نیست چه که در ایجاد آلات گوشت خوری به او داده نشده خدا او را احسن صور داده و مبارک خلق فرموده نه درنده و خونخوار انتهی (سفرنامه جلد اول ص 272)
مائده آسمانی جلد 2 صفحه 31
دفن اموات
حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند :
١ – قَدْ حَکَمَ اللّهُ دَفْنَ الْاَمْوَاتِ فِی الْبَلُّوْرِ اَوِ الْاَحْجَارِ الْمُمْتَنِعَةِ اَوِ
الْاَخْشَابِ الصُّلْبَةِ اللَّطِيْفَةِ وَ وَضْعَ الْخَوَاتِيْمِ الْمَنْقُوْشَةِ فِي اَصَابِعِهِمْ اِنّهُ لَهُوَ لْمُقَدَّرُ الْعَلِيْمُ ٠ ( ۱۲۸ – K)
بیاناتی درباره ی ازدواج
در دیانت بهائی امر ازدواج بسیار مقدس شمرده شده و به آن توصیه گردیده است. امّا واجب نیست. حضرت عبدالبهاء می فرمایند: ” تاسیس عائله خیلی مهم است. تا انسان جوان است ملتفت نمی شود ولی چون پیر شد خیلی افسوس می خورد …”
سنّ بلوغ شرعی و اداری و سنّ هرم
حضرت بهاءاللّه در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند :
۱ – قَدْ فُرِضَ عَلَيْکُمُ الصَّلوةُ و الصّوْمُ مِنْ اَوّلِ الْبُلُوْغِ اَمْراً مِنْ لَدَی اللّهِ رَبّکُمْ وَ رَبِّ آبَائِکُمُ الْاَوّلِيْنَ .(K – ۱۰)
مروری بر احکام دیانت بهائی
یكی از بخشهای مهم هر دین احكام و شعائری است كه حیات فردی و جمعی پیروان آن دین را سامان می‌دهد. از نتایج مهم دین در طول تاریخ ایجاد نظم و قانون در حیات انسان بوده است و این كار از طریق تعیین و تدوین احكام و قوانین دینی انجام می‌شود. البته، نه همهء دین احكام و آداب است، و نه می‌توان احكام یك دین را از سایر ابعاد آن دین جدا كرد. در عمل ارتباط میان اجزاء مختلف یك دین بسیار پیچیده است و مثلا احكام و آداب یك دین در عمل منعكس كنندة جنبه‌های اعتقادی، عرفانی، اخلاقی و… آن دین نیز هست. ارتباط احكام و شعائر بهائی با اصول و اهداف دین بهائی از دیدگاه بهائی، احكام و شعائر دینی تمام…
مداوای امراض
حضرت عبدالبهاء فرمودند:
“این را بدانید جمال مبارك امر اكید به رجوع به حكیم فرموده‌اند. انسان باید جزئیات را هم از حكیم سؤال نماید. حال من از برای شما برهان می‌آورم. اگر بخواهیم پنجره درست كنیم باید به نجّار رجوع كنیم چه كه نجّار در صنعت خود از سایرین ماهرتر است. به همین نحو اگر عمارتی بخواهیم بنا نمائیم باید رجوع به بنّا كنیم چه كه در صنعت خود از سایرین ماهرتر است. به همین نحو در جمیع صنایع و فنون، ارباب فن در شغل خود از سایرین ماهرترند. لهذا شما از كلّیات و جزئیات از آقا میرزا حبیب سؤال نمائید و بگذارید مریض به میل حكیم مداوا شود و اگر هم خود مریض مایل به یك چیزی است، مثلاً پرتقال بخواهد، باید به مشورت حكیم باشد.
هدف اصلی خداوند، ظاهر سازی استعداد های نوع انسان است
حضرت بهاءالله می فرمایند: “حق جل جلاله از برای ظهور جواهر معانی از معدن انسانی آمده”. هدف اصلی خداوند آن است که استعدادهای نهفتهء نوع انسان را ظاهر نماید. حضرت بهاءالله برای بیان بایدها و نبایدها، که بشر آزادی خواه امروز از آن گریزان است، نیامده اند. برای القای بعضی عقاید به انسانها، که بشر اندیشمند امروز از آن گریزان است، نیامده اند. در یک دستشان آب زندگانی است و در دست دیگر فرمان آزادی. اگر بایدها و نبایدهایی ذکر می شود (که بیشتر شامل احکام عبادی و اخلاقی است) تأثیری مهم در رشد فرد یا اجتماع دارد و دلیل آن هم بیان می گردد تا افراد آگاهانه و عاشقانه آنها را رعایت کنند، نه به امید پاداش و ترس از مجازات. بیشتر عقاید در مورد مبدأ و معاد در حد اصول بیان می شود تا ضمن هدایت افکار به سمت صحیح، امکان تفکر و تأمل بیشتر فراهم شود. اکثر احکام جزائی و مدنی در حد کلیات بیان شده و وضع جزئیات آن به مجامع منتخب مردم سپرده شده تا با مشورت و بر طبق مقتضیات زمان و مکان و مورد، حکم صادر گردد.