حضرت عبدالبهاء مثل اعلای دیانت بهائی

ای جان فشانِ یارِ بی نشان

هوالابهی

اي جانفشان يار بی نشان. هزار عارفان در جستجوی او ولی محروم و مهجور از روی او، اما تو يافتی، تو شناختی، تو نرد خدمت باختی و كار خود ساختی و علم فوز و فلاح افراختی. طرفه حكايتی است و غريب بشارتی است. آنانكه جستند نيافتند و آنانكه نشستند يافتند. استغفرالله جستجويشان جستجوی سیراب بود نه تشنگان و طلبشان طلب عاقلان بود نه عاشقان.
عاقلان خوشه چين از سر ليلی غافلند
کاين كرامت نيست جز مجنون خرمن سوز را
عاشق نشسته به از عاقل متحرك. والبهاء عليك.

ع ع

ای جان فشانِ یارِ بی نشان