حضرت عبدالبهاء میفرمایند:
“ای یاران الهی به کمال نشاط و انبساط عالم انسانی را خدمت نمایید و به نوع بشر محبت نمایید.
نظر به حدودی نکنید و ممنوع به قیودی نشوید زیرا حدود و قیود در ظهور کمالات انسانی حجاب ظلمانی گردد و آزادی سبب ظهور موهبت الهی شود آنی سکون نیابید و دقیقه ای قرار مجویید و دمی نیاسایید مانند دریا پر جوش گردید و بمثابه نهنگ بحر بقا بخروش آیید صمت و سکون و قرار و سکوت شان اموات است نه احیا و از خصائص جماد است نه طیور گلشن ملااعلی عنقریب این بساط حیات منطوی شود و این لذائذ و نعما منتهی گردد از برای نفوس یاس حاصل شود وهر مقصد وآرزویی باطل گردد پس تا جان در جسد است باید حرکتی نمود و همتی کرد و بنیانی بنیاد نهاد که قرون واعصار فتور به ارکان نرساند و احقاب و ادهار سبب انهدام نشود ابدی باشد و سرمدی تا سلطنت جان و وجدان در دو جهان ثابت و برقرار گردد اینست وصیت عبدالبهاء و اینست نصیحت این مرغ پرشکسته و بال. ع ع
(مکاتیب جلد۴ص۱۳۴)
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)