حضرت عبدالبهاء خطابۀ کوتاهی در نیویورک ایراد فرمودند که شامل موارد زیر بود:
” جمیع ما باید از بیماران عیادت کنیم. وقتی که محزون یا متألّم هستند، مساعدت حقیقی و منفعت واقعی این است که دوستی نزد آنها برود.
مسرّت شافی امراض است. در شرق معمول چنان است که غالباً به عیادت مریض می‌روند و منفرداً با او ملاقات می‌کنند. اهالی شرق نهایت محبّت و مهربانی را به مریضان و افراد رنجور ابراز می‌کنند.
طلوعی دیگر
تأثیر آن به مراتب بیشتر از نفس معالجه است. همیشه موقع عیادت مریضان و مبتلایان باید در فکر محبّت و شفقت باشید.”
بعداً حضرت عبدالبهاء تصریح فرمودند، ” حضرت بهاءالله طبیب حقیقی است. شرایط بشر را تشخیص داده و معلجۀ لازم تجویز فرموده است.
اصول اساسیۀ علاج شفابخش آن حضرت عبارت از عرفان و محبّت‌الله، انقطاع از ماسِوی‌الله، توجّه خالصانه به ملکوت‌الله، ایمان راسخ، ثبوت و رسوخ و وفای به عهد، محبّت به جمیع خلق و کسب فضائل الهی مذکور برای عالم انسانی است.
اینها اصول اساسیۀ ترقّی، مدنیت، صلح عمومی و وحدت عالم انسانی است. این تعالیم اساسیۀ حضرت بهاءالله، اسرار صحّت ابدیّه، علاج و شفای نفوس انسانیه است.”
(ترجمه از The Promulgation of Universal Peace، ص203)
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)