مشرق_الاذکار ويملت ( دومین مشرق الاذکار بهائی ، آمریکا ، شیکاگو ، ایالت ایلینویز ، سواحل دریاچه میشیگان )
ارتفاع ساختمان : ۵۸ متر
ارتفاع تالار اصلی : ۴۲ متر
ظرفیت صندلی های تالار اصلی : ۱۱۹۲ نفر
قطر قوس گنبد : ۵/۲۷ متر
مساحت: ۳ هکتار
شروع ساخت بنا : ۱۹۲۱ م.
تاریخ افتتاح: ۱۹۵۳ م.
سبک معماری: معماری ایرانی
معمار: لوييس بورژوا
دوّمین مشرق الاذکار جامعه بهائی که امّ المعابد غرب محسوب میشود، تحت هدایت حضرت عبدالبهاء در امریکا در ساحل غربی دریاچه میشیگان مرتفع گشت.
در سال هزار و نهصد و سه در اجابت تقاضای بهائیان شیکاگو حضرت عبدالبهاء انشاء این مشروع خطیر را در امریکا تصویب فرمودند. حجر زاویه آن معبد رفیع البناء در رضوان هزار و نهصد و دوازده بدست مبارک آن حضرت نهاده شد.
در سال های آغازین قرن بیستم حدود هزار نفر در آمریکا و کانادا به آیین بهائی اقبال نموده بودند. در سال هزار و نهصد و سه این دسته از پیروان آیین جدید در راستای جامۀ‌عمل پوشاندن بر حکم حضرت بهاءالله مبنی بر ساخت بناهایی برای عبادت که به روی همۀ زنان و مردان باز باشد، تصمیم بر ساخت عبادتگاهی گرفتند.
معمار این بنا لوییس بورژوا، معمار کانادایی فرانسوی بود که در سال هزار و نهصد و هفت در شهر نیویورک به آیین بهائی ایمان آورده بود.
در سال هزار و نهصد و بیست، در جریان فراخوانی برای طراحی این بنا، نمایندگان حاضر در انجمن ملّی شور بهائی در نیویورک طرح وی را انتخاب نمودند.
بورژوا برای دیدار و مشورت با حضرت عبدالبهاء، به حیفا سفر کرد و بر اثر تشویق های حضرت عبدالبهاء، تغییراتی در طرح اوّلیّه وارد نمود و ابعاد طرح را کوچک‌تر نمود.
تبدیل طرح های پیچیده معماری برای یک ساختار پایدار نیازمند نوآوری بود. معمار لوئیس بورژوا با جان ارلی، یک متخصص در بتن زینتی ، در مورد ساخت گنبد از بتن پانل نصب شده بر روی یک روبنای فولاد مشورت گرفت. رسیدن به چشم اندازی که بورژوا میخواست سفیدترین سطح ممکن بود ، ارلی با سیمان پرتلند سفید همراه با کوارتز خرد این کار را انجام داد.(این بنا برنده جوایز معماری و مهندسی بسیاری شده است و جزء آثار ملی تاریخی آمریکا و منطقه شیکاگو ثبت شده)
نخستین قرارداد برای شروع کار در دسامبر همان سال منعقد گردید. ساخت این بنا در سال هزار و نهصد و بیست و یک آغاز شد و با تعویق طولانی به علت رکود اقتصادی شدید دهه سي و نیز جنگ دوم جهانی، سرانجام در سال هزار و نهصد و پنجاه و سه به اتمام رسید تزئینات گنبد در سال هزار و نهصد و سی و چهار و تزئینات خارج بنا و نصب پلّه های مستدیر دور آن در دسامبر هزار و نهصد و چهل و دو یعنی هفده ماه قبل از انعقاد جشن مئوی(۱۹۴۴) خاتمه یافت.
درباره ادامه کار و مسک الختام آن حضرت ولیّ امرالله در توقیع منیع نوروز صد و ده چنین میفرمایند: “در قاره امریک مشروع بنای معبد رفیع البناء ابدی الآثار پیروان جمال مختار امّ المعابد غرب و رمز مدنیّت الهیّه که حجر زاویه اش را ید قدرت غصن اعظم الهی نهاده … پس از پنجاه سال انتظار انجام یافت و اتمام تزئینات داخله اش و تنسیق حدائق نه گانه اش بر شکوه و جلال و ابهّت آن معبد افخم بیفزود و مقدّمات افتتاح رسمی آن معبد جلیل که آیتی از آیات جشن مئوی (هزار و نهصد و پنجاه و سه ) در آن سامان است باحسنها و اکملها فراهم گردید”
در کتاب قرن بدیع، قسمت چهارم، شهادت چند تن از صاحب نظران اهل هنر درباره اهمیّت و عظمت طرح مشرق الاذکار امریکا نقل گردیده از جمله: “یکی از مهندسین عالی مقام و رئیس اتّحادیّه معماران امریکا پس از مشاهده مدل گچی مشرق الاذکار که در عمارت شرکتهای مهندسی در نیویورک در ژوئن سال هزار و نهصد و بيست به معرض نمایش گذاشته شده بود اظهار داشت: طرح مشرق الاذکار بدیع ترین فکر بشری است که از قرن سیزدهم میلادی به بعد در فنّ معماری بوجود آمده است … و رئیس دانشکده صنایع مستظرفه در دارالفنون ایلینویز عظمت و کیفیّت این مشروع جلیل را که مقدّس ترین مشارق الاذکار عالم بهائی در زمان حاضر و مستقبل به شمار میاید در قالب عبارات ذیل بنا میکند … قبّه عظیمه بنا … نه تنها به علّت حقیقت روحانیه ای که در آن مندرج است مقام فریدی را داراست بلکه نفس ظرافت و جلوه عدیم النّظیرش عظمت و جلالی بآن اعطا نموده که از زمان تشیید گنبد میکل آنژ بر فراز کلیسای پطرس مقدّس در روم تا کنون عدیل و مثیلش در هیچ یک از ابنیه مشابه مشاهده نشده است”. “مسکن سالخوردگان” نخستین بنا از “ملحقّات امّ المعابد غرب” در ژانویه هزار و نهصد و پنجاه و نه در #ویلمت افتتاح گردید.
طلوعی دیگر(https://t.me/tolouidigar)