حضرت عبدالبهاء فرمودند، “سبحان‌الله! تعجّب اینجا است که خدا جمیع بشر را به جهت معرفت خود خلق نمود، به جهت محبّت خود خلق نمود، به جهت کمالات عالم انسانی خلق نمود، به جهت حیات ابدیّه خلق نمود، به جهت روحانیت الهی خلق نمود و به جهت نورانیت آسمانی خلق نمود با وجود این بشر از جمع غافل. معرفت هرچیزی را تحرّی می‌نماید جز معرفت‌الله.
می‌خواهد بفهمد در اسفل درجات زمین چه چیز است، نهایت آرزو را دارد و شب و روز میکوشد بفهمد در زیر زمین چه چیز است، توی این سنگ چه چیز است، زیر این خاک چه چیز است، به جمیع قُوی میکوشد و به نهایت مشقّت سعی میکند تا کشف سرّی از اسرارخاک کند، امّا ابداً در فکر آن نیست که از اسرار ملکوت مطلع شود، در عالم ملکوت سیر کند، بر حقائق ملکوت اطّلاع یابد، کشف اسرار الهی کند و به معرفت‌الله برسد و مشاهدۀ انوار حقیقت کند و به حقائق ملکوتیه پی برد. ابداً در این فکر نیست. ولی با اسرار ناسوت چه قدر منجذب است امّا از اسرار ملکوت به کلّی بی‌خبر است، بلکه از اسرار ملکوت بیزار است.”
(خطابات مبارکه، ج2، ص172)
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)