مضمون لوحی بسیار زیبا از حضرت عبدالبهاء به فارسی:
ای دوست و محبوب عزیز، بر فضل مولای خود توکّل کن و از هیچ چیز غمگین مشو و در جمیع امور صبور و بردبار و باوقار و شکور و آرام و نیکوکار و درستکار و رٹوف و متحمّل و بخشنده و حَلیم و فروخورندۀ خشم باش؛ چه که شأن مقرّبین این است.
و هرچه از اقوال مختلفِ ناموافق و مغایر می شنوی سکوت کن و گوش بده و جواب مده مگر به آنچه که خداوند به تو الهام می کند از کلامی نرم و لطیف که بر بسیاریِ شکستگی و عجز و فروتنی تو به خدا و براوج عشق تو به ذکر خدا و بر بیزاری و تنفّر تو از هر کلامی که به امور دنیا تعلّق دارد، دلالت کند. بلکه بدرستی که تو راضی هستی از همۀ احبّاء به خاطر نسبت ایشان به خدا و دوست نمی داری از ایشان بشنوی مگر سخنی را که بر کمال ایشان دلالت می کند، و بغیر از این را بدرستی که گوشِ تو نمیشنود و شنیدن آن را دوست نمی دارد.
این است از چیزهایی که تو را به سوی خدا نزدیک می کند و تجارت تو را سودآور می گرداند. مبادا مبادا از چیزی غمگین شوی، چه که حزن حرارتِ مَحبّتِ تو را خاموش می کند؛ بلکه شاد باش به آنچه که خداوند از حبّ و معرفتش به تو داد و بزودی بابِ برکت را از جمیع جهات بر تو می گشاید. و بر تو باد تحیّت و ثناء.
(مکاتیب حضرت عبدالبهاء، شمارۀ ۶۴)