احترام به پدر و مادر
در تعالیم بهائی نه تنها احترام و حفظ حرمت والدین فرض واجب است بلکه رضایت الهی منوط به رضای آنها و اطاعت و خدمت به ایشان ارجح از خدمت به حق است .
در تعالیم بهائی نه تنها احترام و حفظ حرمت والدین فرض واجب است بلکه رضایت الهی منوط به رضای آنها و اطاعت و خدمت به ایشان ارجح از خدمت به حق است .
صبر به معناي شکيبايي است و صبور کسي است که، در برابر رخدادهاي زشت و زيباي زندگي پايداري خود را از دست نمي دهد و ناخوشي ها وي را از ميدان آزمايش خارج نمي سازد.
ادب را میتوان ظرافت و زیبایی در رفتار و گفتار تعریف کرد . فضیلتی که میان ایرانیان از دیر باز ستونده شده و مورد توجه بزرگان و ادبا و شعرا قرار گرفته است.
تواضع و فروتنی و به کلامی دیگر خضوع و خشوع ، در دو ساحت معنا پیدا می کند: تواضع در برابر خداوند و تواضع در برابر خلق.
تعالیم بهائی بر این عقیده استوار است که عفّت و عصمت باید هم از طرف مرد و هم از طرف زن کاملاً رعایت گردد، نه تنها به این علّت که عصمت به خودی خود از نظر اخلاقی بسیار قابل ستایش است بلکه از این نظر که تنها راه یک زندگی خانوادگی شاد و موفّق نیز می باشد.
کلام را میتوان اولین قدم برای ارتباط بین افراد بشر که نحوه و چگونگی آن جلوه گر شخصیت و منش فرد است دانست .
عفو و بخشش در زندگی از دو جنبه قابل تامل و بررسی است اولین بخششی است که خداوند به واسطه صفت بخشایندگی اش نسبت به بندگان خود دارد و عفوی است که عباد از خالق جهت آمرزش خطایا طلب میکنند . در ادعیه و کتب جمیع ادیان میتوان نمونه هایی از این نوع دعا را یافت نمود که ریشه در باور به مهر و غفران پرودگار عالمیان دارد .
خشونت در تعالیم بهایی چه از جنبه ضرب و شتم و جدال و چه از جنبه تعرض در کلام و مجادله لفظی منع شده و مورد نکوهش است.
“درباره نیکوکاري و خوشرفتاري و ابراز مهرباني و خدمت به نوع انسان چنین تعلیم می فرمایند که ابراز محبت و اظهار خدمت وقتي مفید و مقبول و الیق شئون ایماني است که مقدّس و مبرّا از شائبه ي ریا باشد والا اگر مقصود و منظوري هم در ضمن ملحوظ شود ولو آن مقصود و منظور هر قدر في حد ذاته مقبول و مقدس باشد باز هم این نیکوکاري آلوده به ریاکاري است و في سبیل االله محسوب نه و چندان تأثیر در عالم وجود ندارد.
پرورش خصائص روحانی که هر یک از ما را در سفر ابدیمان به سوی پروردگار یاری مینماید، نقشی محوری در زندگی روحانی دارد. پرورش چنین خصائصی در این عالم ارتباط جداییناپذیری با تهذیب اخلاق و بهبود رفتارمان به طور مستمر دارد؛ فرآیندی که در نتیجۀ آن اعمالمان هر چه بیشتر انعکاسی از شرافت و اصالتی میگردد که در هر انسانی به ودیعه گذارده شده است. حضرت عبدالبهاء میفرمایند: