“در بدايت حياتش انسان در عالم رحم بود و در عالم رحم استعداد و لياقت و ترقّی باين عالم حاصل کرد و قوائی که در اين عالم لازم بود در آن عالم تحصيل نمود. چشم لازم داشت در اين عالم، در عالم رحم حاصل نمود. گوش لازم داشت در اين عالم، در عالم رحم پيدا کرد. جميع قوائی که در اين عالم لازم بود در عالم رحم تحصيل کرد. در عالم رحم مهيای اين عالم شد. و به اين عالم که آمد ديد که جميع قوای لازمه مهيا است؛ جميع اعضا و اجزائی که از برای اين عالم حيات لازم دارد در آن عالم حاصل نموده. پس در اين عالم نيز بايد تهيه و تدارک عالم بعد را ديد و آنچه در عالم ملکوت محتاج بايد تهيه و تدارک آن در اينجا بيند همچنانکه در عالم رحم قوائی که در اين عالم محتاج به آن است پيدا نمود همچنين لازم است که آنچه در عالم ملکوت لازم يعنی جميع قوای ملکوتی را در اين عالم تحصيل بکند.
در عالم ملکوت بعد از انتقال از اين عالم به آن عالم، محتاج به چه چيز است و محتاج به چه قوائی است؟ چون آن عالم عالم تقديس است عالم نورانيت است لهذا لازم است که در اين عالم تحصيل تقديس و نورانيت کنيم و آن نورانيت را بايد در اين عالم حاصل کنيم و در آن عالم روحانيت لازم آن روحانيت را بايد در اين عالم تحصيل نمائيم در آن عالم ايمان و ايقان و معرفت اللّه و محبّت اللّه لازم جميع را بايد در اين عالم تحصيل کرد تا بعد از صعود از اين عالم به آن عالم باقی انسان ببيند جميع آنچه لازم آن حيات ابدی است حاصل نموده است.
واضح است که آن عالم، عالم انوار است لهذا نورانيت لازم است آن عالم، عالم محبّت اللّه است لهذا محبّت اللّه لازم است آن عالم، عالم کمالات است لهذا بايد در اين عالم تحصيل کمالات کرد آن عالم، عالم نفثات روح القدس است در اين عالم بايد درک نفثات روح القدس نمود آن عالم، عالم حيات ابدی است در اين عالم بايد حيات ابدی حاصل نمود.
انسان بتمام همّت بايد اين مواهب را تحصيل نمايد و اين قوای رحمانی را به اعلی درجه کمال بايد بدست آورد و آن اين است:
اوّل معرفت اللّه
ثانی محبّت اللّه
ثالث ايمان
رابع اعمال خيريه
خامس جانفشانی
سادس انقطاع
سابع طهارت و تقديس
و تا اين قوی را پيدا نکند و اين امور را حاصل ننمايد البتّه از حيات ابديه محروم است.”
خطابات حضرت عبدالبهاء جلد ۲ صفحه ۱۷۰
کانال تلگرام حضرت عبدالبهاء مثل اعلای دیانت بهائی (https://t.me/HazrateAbdolbaha)