۳۱ جولای ۱۹۱۲
«…ملّت در مادیات خیلی ترقی کرده است چه در تجارت چه در صنعت چه در علوم مادیه ترقّی زیاد نموده است… ولکن دیدم که ترقیّات روحانی تدنّی کرده است… توجّه به خدا کم شده است جمیع قلوب متوجّه به امور دنیا شده است… در جمیع اطراف جهان چنین است ولی از برای عالم انسانی سعادت بدون حصول احساسات روحانی ممکن نه و از برای بشر راحت و اطمینان جز با توجّه به ملکوت‌الله حاصل نشود جسد از مواهب مادیه مُتَلذّذ گردد اما روح از فیوضات الهیّه زنده شود
سرور حقیقی و فرح روحانی جز به احساسات ملکوتی ممکن نیست زیرا عالم بشری محاط بلایا و رزایا است انسان معرض هر بلائی و مصیبتی است…
راحتی از برای انسان در این جهان نیست نفسی نمی توانید بیابید که غم و غصّه نداشته باشد اما… وقتی که توجّه به خدا می کند احساسات روحانی می یابد هر غم و غصّه را فراموش می کند اگر از جمیع جهات بلایا بر او هجوم کند تسلّی قلب دارد…»
خطابات، ج۲ صص ۱۹۲-۱۹۰
تدنّی: پائین آمدن
متلذّذ: لذت برنده، برخوردار
مُحاط: در بر گرفته شده
رزایا: مصیبتها
کانال تلگرام گُل مَستور (https://t.me/Gol_e_Mastour)