محبّت اللّه حقيقت فضائل عالَم انسانيست

” چون نور محبّت اللّه در زجاجه قلب برافروزد آن روشنائی راه بنمايد و بملکوت کلمة اللّه برساند و امّا سبب ظهور محبّت اللّه ، بدان توجّه الی اللّه است ” ٠
( ص ٧٤ ج ٣ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء )

” بعرفان حقّ نور محبّت اللّه در زجاجه قلب برافروزد و اشعه ساطعه اش آفاق را روشن نمايد و وجود انسان را حيات ملکوتی بخشد و فی الحقيقه نتيجه وجود انسانی محبّة اللّه و محبّة‌اللّه روح حياتست و فيض ابديست . اگر محبّة اللّه نبود عالَم امکان ظلمانی بود . اگر محبّة اللّه نبود قلوب انسان مرده و محروم از احساسات وجدانی بود . اگر محبّة اللّه نبود کمالات عالَم انسانی محو و نابود بود . اگر محبّة اللّه نبود ارتباط حقيقی در نشأه انسانی نبود . اگر محبّة‌اللّه نبود اتّحاد روحانی مفقود بود . اگر محبّة اللّه نبود نور وحدت عالَم انسانی مخمود بود . اگر محبّة‌اللّه نبود شرق و غرب مانند دو دلبر دست در آغوش يکديگر نمی نمود . اگر محبّة اللّه نبود اختلاف و انشقاق بدل بايتلاف نميگشت .اگر محبّة اللّه نبود بيگانگی به يگانگی منتهی نميشد . اگر محبة‌اللّه نبود اغيار يار نميشد و محبّت عالم انسانی اشراقی از محبّة اللّه و جلوه ای از فيض موهبة‌اللّه است و واضح است که حقائق نوع انسان مختلف است و آراء متباين و احساسات متفاوت و اين تفاوت آراء و افکار و ادراکات و احساسات بين افراد نوع انسان منبعث از لوازم ذاتی است زيرا تفاوت در مراتب وجود کائنات از لوازم وجود است که منحلّ بصوَر نا متناهی است پس محتاج به يک قوّه کليّه هستيم که آن غالب بر احساسات و آراء و افکار کلّ گردد و بآن قوّت اين اختلاف را حُکمی نماند و جميع افراد را در تحت نفوذ وحدت عالَم انسانی در آرد و اين واضح و مشهود است که اعظم قوّت در عالَم انسانی محبّة اللّه است . ملل مختلفه را بظلّ خيمهء يگانگی آرد و شعوب و قبائل متضاده و متباغضه را نهايت محبّت و ايتلاف بخشد …” .
(کتاب مفاوضات ص 226و 227 )

” محبّت اللّه حقيقت فضائل عالَم انسانيست . بآن طينت بشر پاک ميشود .بمحبّت اللّه از نقائص عالَم انسانی نجات می يابد . بمحبّت اللّه ترقّی در عالَم فضائل ميکند . محبّت اللّه سبب نورانيّت عالم ميشود . محبّت اللّه از برای جميع بشر سبب وحدت ميشود . محبّت اللّه درمان هر دردی است و محبّت اللّه مرهم هر زخمی . محبّت اللّه سبب سعادت عالَم بشر ميشود . بمحبّت اللّه انسان حيات ابدی می يابد . بمحبّت اللّه سعادت سرمديّه می يابد . پس بايد ما جميع کوشش و جهدمان اين باشد که مظاهر محبّت اللّه باشيم ”
( ص ١٢٦ قسمت اوّل مجموعه خطابات مبارک )