مهر ماه سال ۱۲۸۶ در تهران متولد شد تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در تهران به پایان رساند و تحصیلات عالی را در دانشگاه آکسفورد، دانشگاه لندن ودانشگاه پاریس به انجام رساند و به پنج زبان زنده ی دنیا چیرگی داشت. وی کارشناس ارشد مسایل نفت و از شخصیت‌های مؤثر در تأسیس سازمان اوپک بود و طی سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۴ دبیر کلی اوپک از سوی ایران را بر عهده داشت. وی تنها دبیر کل ایرانی اوپک از تاریخ تشکیل آن است و پس از آن ایران دیگر این سمت را کسب نکرده است.
چنان که در متون رسمی درباره تاریخ اوپک تصریح شده، باید گفت که سازمان اوپک و کشورهای عضو آن مدیون قدرت مذاکره و چانه زنی، تلاش‌ها و درایت‌های مدیریتی و تخصصی روحانی هستند. با کوشش او و همکارانش بود که تولید و صادرات نفت خام از مرحله سنتی و اولیه به دوره مدرن و با حضور و مشارکت و تصمیم گیری صاحبان منابع نفتی وارد شد. روحانی توانست ضمن حفظ و ارتقای حقوق مادی و معنوی کشورهای عضو اوپک، از رویارویی خصومت بار با شرکتهای بین‌المللی و وقفه در چرخه تولید و صادرات نفت جلوگیری کند.
در اواخر سال 1964 به عنوان استاد میهمان مطالعات ایران و اسلام به دانشگاه کلمبیا در آمریکا رفت. موضوعاتی که او تدریس می کرد تاریخ تصوف، ادبیات، و تاریخ ایران و به خصوص تاریخ قاجار بود.
فواد هنرمند و هنرشناس و نوازنده ماهر تار و پیانو بود، او یکی از اعضای اصلی موسس انجمن فیلارمونیک تهران در دهه 1330 بود که در راه گسترش و آشتی موسیقی کلاسیک ایرانی و غربی تلاش می‌کرد.
او علاوه بر دیپلمات ، حقوقدان و هنرمند ، مترجم و نویسنده ای توانا بود که آثار بسیاری از ایشان بجای مانده است که در کامنت اول همین پست معرفی خواهند شد .
دکتر فواد روحانی در سال 1358 به دلیل اعتقاد به دیانت بهائی و فشار روز افزون بر بهائیان مجبور به ترک ایران شد . او پس از چند سال اقامت در ژنو، در شهر لندن ساکن شد. روحانی نهایتا در سن ۹۴ سالگی در دهم بهمن ماه ۱۳۸۲ (30 ژانویه 2004)، پس از تحمل چند سال بیماری آلزایمر در یک آسایشگاه سالمندان در لندن درگذشت.
یادشان جاوید
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01