نامشان محمّد و نعیم را به عنوان تخلّص اختیار نموده بود.
در سال 1272 قمری (مطابق 1856 میلادی) در اصفهان تولد یافت.
پدرش در حفظ و تربیت او تلاش بسیار می کرد و فرزند دلبند خود را به فراگرفتن قرائت و کتابت فارسی واداشت و سپس او را به خواندن مقدمات زبان عربی تشویق کرد نعیم در فنّ شعر و شاعری استعدادی فراوان داشت از آغاز خردسالی وشروع جوانی به سرودن اشعار پرداخت و در جمیع فنون شعریه چکامه های نیک و شیوا ساخت ولی بیشتر نیروی خویش را به گفتن قصیده و غزل معطوف می داشت و غالبا به ساختن قصاید در صفات حسنه و خصائل نیکوی حضرت رسول و ائمهء اطهار همّت می گماشت. ایشان و جمعی دیگر از شعرای شهر پس از تحقیق به دیانت بهایی ایمان آوردند و چون خبر بهایی شدن محفل شعرا در شهر پیچید آتش کینه و دشمنی با ایشان چنان افروخته شد که عبور و مرور در کوچه و خیابان را برایشان مشکل می نمود بدین جهت محمد مدتی به کربلا رفت و چون باز گشت مورد خشم امام جمعه اصفهان قرار گرفت و مورد ضرب و شتم بسیار واقع شد و ناچار به طهران رفت و آنجا در نهایت شور و شوق به اعلاء کلمة الله و تبلیغ امرالله مشغول بود.
از کتب ایشان از جمله احسن التقویم یا جنة النعیم است، دیگری استدلالیه ای است که در ردّ اعتراضات غیر وارده نگاشته و چون آن استدلالیه از لحاظ انور حضرت عبدالبهاء گذشت به شرف قبول فائز گشت، دیگر ردّیه مفصّلی بر مقدمهء ناشر کتاب نقطة الکاف است. یکی از مؤلفات او مجموعه ای است به نام نتیجة البیان که آیات راجعه و مبشّره به ظهور حضرت بهاءالله را از کتاب مستطاب بیان استخراج و در آن جمع نمود و دیگر استدلالیه ای است که در موقع تدریس درس تبلیغ مدوّن داشته، دیگر از آثار گرانبها و نفیس حضرت نعیم اشعار صیفیّه ای است که به نام بهاریه مشهور است و در عالم شعر به تصدیق ارباب بصر و سخن سَنجان بصیر، بی نظیر است و به شهادت آنان افکار شعرای پیشینیان و آیندگان از وصول به ذیل کاخ بلند مرتبه حلاوت و لطافت آن قصیر. دیگر از آثار او قصیده نونیه است .
جناب نعیم پس از اینکه سی و شش سال از ایمانش می گذشت در حدود سن شصت سالگی به جهان بالا و عالم اعلی صعود نمود.
یادشان جاوید.
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01