امةالبهاء روحیه خانم (۸ اوت ۱۹۱۰ – ۱۹ ژانویه ۲۰۰۰) با نام اصلی مری ساترلند ماکسول در نیویورک به دنیا آمدند ولی در مونترال بزرگ شدند. ایشان همسر حضرت شوقی افندی بودند، کسی که از ۱۹۲۱ تا ۱۹۵۷ میلادی ولایت امر آئین بهائی را به عهده داشت.
ایشان از نوجوانی ناطقی برجسته بودند و غالباً علیه تعصّب و نژادپرستی سخنرانی می‌کردند. همچنین از جوانی نویسنده‌ای توانا بودند و تألیفاتی از ایشان به چاپ رسید، از جمله «نسخه‌ای برای زندگی» و «گوهر یکتا».
مری ماکسول در ۲۴ مارس ۱۹۳۷ (پنجم فروردین )در۲۶ سالگی با حضرت ولی امرالله ازدواج کردند و این ازدواج با یک مراسم بسیار ساده برگزار شد. در این زمان بود که حضرت ولی امرالله به ایشان لقب «اَمَةُ البَهاء روحیّه خانم» دادند.
تقریباً بلافاصله پس از ازدواج، روحیّه خانم به عنوان منشی حضرت ولی امرالله مشغول به خدمت شدند و سپس بین سالهای ۱۹۴۱ تا ۱۹۵۷ میلادی، منشی مخصوص ایشان به زبان انگلیسی بودند.
ایشان در سال ۱۹۵۱برای عضویّت در شورای بین‌المللی بهایی برگزیده شدند که این شورا یک نهاد اداری آئین بهائی بود و به عنوان مقدّمهٔ تشکیل بیت العدل اعظم ایجاد گردید تا به عنوان رابطی میان شورا و حضرت شوقی افندی عمل نماید.
روحیه خانم بعدها در ۲۶ مارس ۱۹۵۲ میلادی به مقام ایادی امرالله منصوب گردیدند و نقش مهمّی را در سرپرستی جامعهٔ بهائی بین سالهای ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳ میلادی ایفا نمودند.
روحیّه خانم از سال ۱۹۵۷ میلادی تا پایان عمر، به بیش از ۱۸۵ کشور و سرزمین مسافرت نمودند و با میلیونها بهایی در سراسر عالم همکاری کردند، ایشان همچنین اعضای بومی جوامع بهایی را به مشارکت در امور جامعه جهانی بهایی تشویق می‌نمودند.
ایشان به کشورها و جزایر کوچک بسیاری سفر کردند و بعضی از این سفرها شامل اقامت‌های طولانی‌تر بودند. در طول چهار سال ۵۸۰۰۰ کیلومتر را در میان صحرای آفریقا با یک لندرور پیمودند و از ۳۴ کشور دیدن کردند که در ۱۹ کشور مورد پذیرایی رؤسای دولتی قرار گرفتند. ايشان در سفری دیگر، در مدت زمان هفت ماه، از قریب به ۳۰ کشور در آسیا و جزایر اقیانوس آرام دیدن نمودند.
از ژانویه تا مارس ۱۹۷۰ میلادی، از شرق تا غرب آفریقا را پیمودند، در حالی که دو سوّم مسیر را شخصاً رانندگی می‌کردند. بسیاری از جوامع را در این کشورها ملاقات نمودند و با افراد و مؤسّسات، چه بهایی و چه مدنی دیدار کردند.
از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۶ میلادی با قایق به انشعابات رودخانه آمازون در برزیل سفر کردند و همچنین از دامنهٔ کوه‌های مرتفع پرو و بولیوی دیدن نمودند و در مدّت زمان شش ماه، ۳۶ گروه از اقوام مختلف توسط ایشان ملاقات شدند.
ایشان در طی این سفرها از طرف رؤسای حکومت و دولتمردان زیر مورد دعوت و پذیرایی قرار گرفتند: هایله سلاسی، امپراتور اتیوپی، مالیتوآ تانومافیلی دوم، پادشاهساموای غربی، ایندیرا گاندی، نخست وزیر هندوستان،فلیکس هوفریت- بوینی، رئیس جمهور ساحل عاج،کارلوس منعم، رئیس جمهور آرژانتین، ادوارد سیاگا، نخست وزیر جامائیکا و خاویر پرز دکوئیار، دبیر کل سازمان ملل متحد.
پس از درگذشت حضرت ولی امرالله در سال ۱۹۵۷ میلادی، برای بهائیان ایشان تنها بازماندهٔ منسوب به خاندان حضرت عبدالبهاءمحسوب می‌شدند.
روحیه_خانم در ۱۹ ژانویه ۲۰۰۰ در سنّ ۸۹ سالگی در حیفا صعود کردند و آرامگاه ایشان در مرکز جهانی بهائی واقع است.
مطالعه کتب مقدسه قبل
روحیه خانم داستان شیرینی درباره مطالعات انجیل و تورات خود نقل می‌کردند. ایشان روزی در ضمن صحبت با حضرت ولی امرالله عرض کردند که من هرگز تورات و انجیل را نخوانده‌ام. حضرت ولی امرالله با تعجب می‌فرمایند پس حالا حتما وقتش رسیده است که کتاب مقدس را جدا مطالعه نمائی. به قول خودشان «بعد از آن نه تنها با دقت به خواندن کتاب مقدس پرداختم بلکه یک نسخه کتاب قرآن را نیز به دست آورده از اول تا آخر آن را خواندم قبل از آن که حضرت ولی امرالله بدانند که قرآن را هم نخوانده بودم»…
در همین زمان جدا به آموختن زبان فارسی پرداختند و فرمودند که یکبار حضرت ولی امرالله به ایشان می‌فرمایند:
«من شهادت می‌دهم که فارسی را بدون کمک احدی یاد گرفته‌ای».
ارمغانی به حضرت امه البهاء روحیه خانم ص ۴۲_۴۳
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)